翛然无限沧浪意,况有幽亭近水安。孺子有歌同鼓枻,故人无约共弹冠。
通宵云气侵衣润,六月波光入坐寒。惭愧东华尘土客,知谁来此一凭栏。
昨夜南星破暑威,月波浮动杵天垂。露华冷向三危滴,秋色新从一叶知。
越水旧歌迷桂楫,楚江秋思绕兰旗。桃笙碧滑人无寐,欲借鲛盘寄所思。
潇潇风雨过山房,独对瑶琴未解囊。杨柳隔江遥斗舞,芝兰出谷暗流芳。
浮云捲幔须臾变,细草零阶日夜长。老我醉眠人事少,伊谁车马自家忙。
晓风猎猎捲芭蕉,帘幕深深燕子巢。十二画栏都倚遍,一双蝴蝶上花梢。
三十六宫春漏长,隔帘时送御楼香。
倚笼尽日教鹦鹉,为我君前说断肠。
晓风猎猎卷芭蕉,帘幕深深燕子巢。
十二画栏都倚遍,一双蝴蝶上花梢。
山中有一村道人,萧然布衲乌纱巾。心将白业付孙子,坐对青山忘主宾。
啸歌终日泉石趣,呼吸太和天地春。吾儒妙解三教理,不须更说西来因。
华阳洞口玉糁羊,世人傅得神人芳。
雪团入口桂椒香,能令老者寿而康。
瑶池玉佩正丁当,箬包聊荐九霞觞。
世言神仙不鲜食,初平山中果何物。
桃源更有避秦人,割鸡为黍迎来宾。
我方丱角子胜冠,我老君犹鬓未斑。可但孤生多疾疢,也输华馆富清閒。
交情敢忘莺求友,野性终便鹿在山。何日归欤同里社,杖藜来往翠微间。
峨峨三茅峰,秀出云雨上。
疑有避世士,卜築便幽旷。
菊英当朝餐,兰佩拂千障。
我行未之见,徘徊几惆怅。
子居山之西,昔闻今见之。
厌和下里曲,浩歌商山芝。
山林久寂寥,迟子相发挥。
间关整车轴,万里端自兹。
特苗天所扤,念此令人悲。
毋为舍灵龟,旁观时朵颐。