提壼聒聒惟呼酒,杜宇喧喧只说归。
坐怪鸟声皆有取,静于人事益知非。
已嫌世浊胡为混,能待河清固已稀。
为语夷齐既甘饿,可能分我首阳薇。
鼷鼠鼷鼠,实食其牛,
牛则不知。彼牛彼牛,
既卜以郊,伤则免之。
春风东来暖如嘘,过拂我面撩我裾。
不知我心老有异,亦欲调我儿女如。
庭前花枝笑自爱,风里草力更相扶。
旁林曲树足飞鸟,不问燕雀鸱鸢乌。
求雌要截各有意,岂但斗竞争春呼。
春巢成多夏卵众,明年计此更有余。
非唯喧呼乱人耳,渐恐巢穴妨人居。
收残射中岂无道,我亦力可弯长弧。
林深枝曲矢不入,况弓待借家所无。
行吁坐盼不可奈,安得静默投身俱。
京尘漠无聊,客书闻报罢。
拔身众人後,载水千里下。
微装困无余,归马剧连跨。
邈无失时叹,抗举与俗谢。
但言废文学,从今益休暇。
诗书得穷搜,朋友可邀迓。
如解万里骏,脱去衔轭驾。
虽时念亲贫,叹息忽自诧。
已如婴儿啼,心在声不嗄。
悲乐于俗异,使我喜失诧。
吾闻百年生,暂就天地舍。
中间有逢遇,穷达何足讶。
譬之适时运,寒暑变冬夏。
炎凉忽焉殊,裘葛代相藉。
於身亦何预,时与外物借。
尝闻庄生言,中不怛外化。
逢鸡就知时,遇弹因求炙。
况持身售人,五羖岂真价。
士材嫌易知,女好固择嫁。
勉之时我过,酒贱衣可贳。
春罗薄,酒醒寒。梦初残。欹枕片时云雨事,已关山。楼上斜日阑干。楼前路、曾试雕鞍。拚却一襟怀远泪,倚阑看。
花阴月,柳梢莺,近清明。长恨去年今夜雨,洒离亭。
枕上怀远诗成,红笺纸、小砑吴绫。寄与征人教念远,莫无情。
卷絮风头寒欲尽,
坠粉飘红,日日成香阵。
新酒又添残酒困,
今春不减前春恨。
蝶去莺飞无处问,
隔水高楼,望断双鱼信。
恼乱层波横—寸,
斜阳只与黄昏近。
楼阁妆春胜画图,雕龙鹦鹉太相呼。不知院落鞦韆影,金舄花钿定有无。
候晓起徒驭,春江多好风。白波连青云,荡漾晨光中。
四望浩无际,沉忧将此同。未离奔走途,但恐成悲翁。
俯见触饵鳞,仰目凌霄鸿。缨尘日已厚,心累何时空。
区区此人世,所向皆樊笼。唯应杯中物,醒醉为穷通。
故人悬圃姿,琼树纷青葱。终当此山去,共结兰桂丛。
杖策出蓬荜,浩歌秋兴长。北风吹荷衣,萧飒景气凉。
通逵抵山郭,里巷连湖光。孤云净远峰,绿水溢芳塘。
鱼鸟乐天性,杂英互芬芳。我心独何为,万虑萦中肠。
履道身未泰,主家谋不臧。心为世教牵,迹寄翰墨场。
出处两未定,羁羸空自伤。沈忧不可裁,伫立河之梁。
晚归茅檐下,左右陈壶觞。独酌复长谣,放心游八荒。
得丧同一域,是非亦何常。胡为苦此生,矻矻徒自强。
乃知杯中物,可使忧患忘。因兹谢时辈,栖息无何乡。