篮舆一路野梅风,午酒濛濛困未松。侧首松梢听晴哢,数峰残雪夕阳中。
草香竹暗巫山曙。记宸游、空凝伫。疏疏雨自何来,霭霭云无处所。
此日登台,当年荐枕,闻道佳期在朝暮。怎想像梦里、姚姬不管,深宫细腰苦。
侍臣宋玉偏能赋。动淫思、牵愁绪。岂知惆怅中宵,赢得悲哀万古。
浪说神人,鸣鸾易返,又逢薄怒。今但有、杜宇啼红,花落高唐路。
城隅有乐游,表里见皇州。策马既长远,云山亦悠悠。
万壑清光满,千门喜气浮。花间直城路,草际曲江流。
凭眺兹为美,离居方独愁。已惊玄发换,空度绿荑柔。
奋翼笼中鸟,归心海上鸥。既伤日月逝,且欲桑榆收。
豹变焉能及,莺鸣非可求。愿言从所好,初服返林丘。
长林何缭绕,远水复悠悠。尽日馀无见,为心那不愁。
忆将亲爱别,行为主恩酬。感激空如此,芳时屡已遒。
感惜芳时换,谁知客思悬。忆随鸿向暖,愁学马思边。
留滞机还息,纷拏网自牵。东南起归望,何处是江天。
阴晴无远近,独有此宵看。写尽山河影,想添蟾兔寒。
清辉分玉露,斜汉泛冰盘。上到高圆处,亭亭轮更安。
春雷惊起苍龙角,春风摆开紫云箨。扫断红尘不得来,翠羽旌幢拥高阁。
高堂老人年八十,朱衣省郎侍旁立。追怀手植先大夫,栽培灌溉何勤劬。
浓阴潜蔽芝兰径,美实饱供鸾凤雏。幽轩得名名曰恭,见此还与桑梓同。
岂惟雪霜不可改,年年高节摇清风。
越罗与蜀锦,被体何其华。
豹胎与猩唇,适口良自佳。
佳美未必得,饱暖不可赊。
明通纸胜雪,乐昌墨如鸦。
更招南浦石,四友相宠加。
谩薰新宁香,时烹固陵茶。
萧然文字间,亦足为生涯。
银花火树照东溟。飘送故乡情。怀人今夜,清樽月底,未许同倾。
婵娟千里空相共,一水自盈盈。何当携袖,越王台上,遍数春灯。
江雨随风打客身,咚咚津鼓祭潮神。
帆来帆去朝还暮,老尽东西南北人。