五湖云扰鏖中原,五马渡江江欲浑。关中帝子已北狩,洛下士族争南奔。
新亭英雄相对泣,国体艰危仅能立。姑熟甫见欃枪沉,历阳又闻䝟貐入。
江左夷吾身退高,廊庙重臣刘与刁。幼君母后等孤注,元舅鼠伏先遁逃。
将军精忠贯白日,气吞馀子前无敌。身冒白刃如无人,此身不知知有国。
二子从父身争先,父前子后同九泉。当时豪杰谁不死,一门忠孝今千年。
六朝往事随流水,将军至今犹庙祀。世间万事等飘风,只有忠孝传无穷。
乡里相逢簇绣鞍,客中重见别离难。新诗为写齐纨扇,一度相思一检看。
雨馀庭下紫薇芳,帘幕风清发早凉。细叶密攒红縠皱,纤枝交曳彩霞长。
清都旧许分星号,西掖曾容对省郎。怅望日边承露掌,何时相与照秋光。
醉墨纷纷尽雅才,等閒携酒探花来。
笙歌已散游人去,更逐东风拾落梅。
梅爱山傍水际栽,非因弱柳近章台。
重重叶叶花依旧,岁岁年年客又来。
青鬓翩翩结壮游,看花春满曲江头。九天雷雨双龙喷,万里烟云一剑收。
看镜未须论晚达,著书应不为穷愁。却怜戎马伤心日,回望中原独倚楼。
侧身西望对须弥,铃铎声高白昼迟。绕槛风云连海岳,近人星斗界华夷。
诸天寥廓梵钟远,飞阁崚嶒慧日移。古寺六榕今在否,清阴长忆旧游时。
万壑风声漱玉泉,长亭尊酒醉离筵。东归父老如相问,春早江头一钓船。
世故熏人易变初,谁能变处即如如。
相看有道遽难说,且可还家深读书。
修竹盈门,寒泉迸石。
此老何为,居之终日。
泉知说法,竹亦能禅。
洞山五位,临济三玄。