白沙岸上相逢时,困倚栏干醉似泥。忽然听君诵新作,酒肉顿觉寒风吹。
今朝邂逅芜江涘,大轴蒙贶东城诗。雷惊电掣露怪变,山崩海泻能扶持。
令人壮观不知己,倦翼欲接青云飞。逸驾固当出尘滓,胡为一命东南驰。
洞庭波澜洗天吼,衡岳葱苍挂南斗。穷幽历险诗魂醒,不倦青衫困趋走。
屈原贾谊杜子美,白骨荒丘今在否。款骑瘦马一吊之,满眼斜阳入疏柳。
诗成寄我慎勿迟,侧望阳春活残朽。暂时离异何足论,酩酊江楼一樽酒。
塞门春已暖,连影起蘋风。云梦千行去,潇湘一夜空。
江人休举网,虏将又虚弓。莫失南来伴,衡阳树即红。
似欲飞腾起,星眸势可招。平生酣白战,远志碍青霄。
竹兔何愁得,林貙不敢骄。无由配鸾凤,勿以比鸱枭。
乾坤一画本谁无,看到羲爻看禹谟。何处梅花非太极,眼中龙马又河图。
有形万物皆堪我,无水人间不可湖。多少天机言不尽,花枝今夜鸟频呼。
远山青两峰,老树红一叶。我怀不可羁,空江下明月。
醉眼茫茫信欲看,百年契合古人难。谁知老病扶犁手,也得先生共肺肝。
聚散有天抬皂盖,行藏无地了渔竿。岳阳楼好湖天阔,倘许相思一倚阑。
笔墨生幽思,山居春日长。独谣桥上路,亦自惜年芳。
何代华阳逸,遗音瘗鹤铭。胎禽漠然化,腕兔若为灵。
势挟云螭驾,图分山海经。羽仙将墨客,无不掞天庭。
此心元与朔方暌,为探风沙羽翼齐。新起渚田聊且下,旧开云路不曾迷。
天连衡岳青居半,水极潇湘白自西。近日穹庐徙无所,好音先得报秋闺。
故园龙眼实初垂,三径荒芜鸟雀欺。借问交亲情几许,风前消息荔奴知。