西北有高楼,氛氲临大路。
飞檐转春风,绮窗琐云雾。
皎服者谁子,倾城北容与。
娟娟长眉青,不受脂泽污。
娉婷惜不嫁,恐为荡子悮。
写心泛清瑟,独不怨迟暮。
腥臊海边多鬼市,岛夷居处无乡里。
黑皮年少学采珠,手把生犀照咸水。
皑皑山上雪,雪积还复灭。皎皎云间月,月圆有时缺。
周公大圣当国时,流言况也谗间之。结交以面心乃尔,白头不若新相知。
汉家宫阙长门道,花发年年怨春草。今朝宠固色未衰,明日怨多恩反少。
今人轻薄怀古人,古人轗轲常苦辛。兰陵废死不归楚,呜呼此意吾谁陈。
春画。倦绣。轻揎罗*。背倚秋千。杜鹃。年年恼人三月天。锦笺。空将心事传。小玉偷移筝上雁。弦索断。惊起睡鸳散。粉墙西。杨柳堤。马嘶。谁家游子归。
浮云高映天上月,月华未落云已灭。
浊水长羡清路尘,浊水尚流尘已绝。
人心不如云与尘,变态无穷旋消歇。
我家火齐堆金盘,朱楼锁烟青冥端。
昨忆闻琴才等闲,夜奔临邛相与还。
凤皇曲成保欢乐,骕骦裘典无艰难。
当炉涤器两憔悴,几度暗啼愁远山。
君侪狗监动人主,君乘驷马跨故园。
檄书呵讥蜀父老,老足洒耻徒小恩。
颜色何尝不如旧,自是心存憎爱间。
我方失意天地窄,君视浮云江海宽。
一身情易复情难,百年有来终有去。
凄凄嫁娶不须啼,出门万里沦中路。
我怜秀色茂陵女,既有新人须有故。
请把阿娇作近喻,到底君王不重顾。
若知此事为当然,千金莫换长门赋。
阴森老柏少姨庙,炉烟蓬勃疑行云。
祭盘狼籍山鸟饱,巫祝生涯来往人。
白头四十未逢知,锻石裨天已后时。
正好中行求独复,岂能上施学颠颐。
生荣死辰如观火,吉去凶来莫问龟。
若有名山归便隐,一编周易是吾师。
河中之水向东流,
洛阳女儿名莫愁。
莫愁十三能织绮,
十四采桑南陌头。
十五嫁为卢家妇,
十六生儿字阿侯。
卢家兰室桂为梁,
中有郁金苏合香。
头上金钗十二行,
足下丝履五文章。
珊瑚挂镜烂生光,
平头奴子提履箱。
人生富贵何所望,
恨不嫁与东家王。
申甫不可作,二疏迹难追。公家贤弟昆,视之奚愧为。
名满天地间,身在云水涯。譬彼双凤凰,高翔不可羁。
我愿采芳菊,泛彼黄金卮。云端托飞鸟,为我往遗之。
斯以制颓龄,永为国羽仪。幸此未暮年,起佐休明时。
勋华正在御,邈哉皋与夔。
莲瓣芹丝一气香,天然泮水绕宫墙。林端不许飞鸮集,山势高骞拱凤皇。