辉辉暖日弄游丝,风软晴云缓缓飞。
残雪暗随冰笋滴,新春偷向柳梢归。
可怜鬓发蹉跎老,每惜梅花取次稀。
何事都城轻薄子,买欢酤酒试春衣。
旧相恩追后,春池赏不稀。阙庭分未到,舟楫有光辉。
豉化莼丝熟,刀鸣鲙缕飞。使君双皂盖,滩浅正相依。
并马寻名寺,登高藉短筇。飞泉鸣古涧,落月在寒松。
石路经千转,云岩复几重。人间多梦寐,谁听上方钟。
君不见吴山高起千万丈,上有烟岚变化出奇状。
影照江流湖水地镜分,下抱太空各垂文光密星象。
晓日波平如熨横素罗,幽鸟低飞閒来往。岸芦石树小径斜,隔岭樵歌应渔唱。
山根湖脉下相通,福基寿域深且广。武陵主人偏嗜黄精淡可食,子孙皆换仙骨格。
望云何由并称觞,时复驰神到乡国。元气混沌含孝胚,圣人独知立兹德。
堂中高挂二仙图,木公金母若旧识。两颜不衰百岁期,际天海色苍茫浩无极。
独携谭柄去,千里指人寰。未断生徒望,难教白日闲。
空江横落照,大府向西山。好骋陈那孔,谁云劫石顽。
盘根几耸翠崖前,却偃凌云化至坚。乍结精华齐永劫,
不随凋变已千年。逢贤必用镌辞立,遇圣终将刻印传。
肯似荆山凿馀者,藓封顽滞卧岚烟。
往年吟月社,因乱散扬州。未免无端事,何妨出世流。
洞庭禅过腊,衡岳坐经秋。终说将衣钵,天台老去休。
尚记维川死,今年又哭公。
琴声辞夜月,书叶卧春风。
儿女数行泪,亲朋十九空。
我翁方念母,忍泪课儿冲。
曲江池畔龙化鱼,明光宫前垂献书。丈夫意气薄霄漠,健翮不受樊笼拘。
归来吴门领燕月,三尺剑光飞刻缺。不容匣底绣紫苔,要封塞外天骄血。
我曾曳裾趋后尘,壶觞觚墨时相亲。荆卿台前雪没胫,狂游不惜肌肤皴。
南薰楼头一分手,过隙光阴白驹走。翠帘两度见飞萤,消息不闻空仰斗。
今夜翩然入梦魂,五色彩笔扛昆崙。白日下照寸心苦,好风吹入金马门。
金马之门在天上,双双玉人笑相向。梦回海角只孤吟,千里百里相思心。
霜华满地月华白,悠悠何处鸣寒砧。
平生寥廓意,持此结情亲。明月隔千里,沧洲同几人。
依依寒雁渚,淼淼落花津。我独乘桴去,思君愁白蘋。