傅君隘流俗,举步追古人。古人去已远,斯道为荆榛。
出门抱高志,区区向谁陈?十年江海上,漂泊但一身。
念我德不孤,邂逅遂见亲。相知宁苦晚,不觉逾三春。
精微共探讨,议论发清新。谊合然诺重,途穷忧思频。
如何语离别,使我意酸辛。酸辛不在别,欲留我何贫。
闽水东赴海,楚山西入秦。春波正浩荡,谁能知其津?
万里从兹始,依依祖帐歌。绣衣唐察使,蒟酱汉牂牁。
春色随人远,江流出塞多。先公有遗爱,莫更叹蹉跎。
抑扬动雅舞,击节逗和音。却马既云在,将帅止思心。
落日横江老白蘋,同乡停问一相亲。未嫌李尉翻新曲,偏喜何戡是旧人。
玉管漫吹秋月白,红牙曾按绮筵新。坐中恐有伤心客,莫唱伊凉《水调》频。
飞鸟遗迹,蝉蜕亡壳。腾蛇弃鳞,神龙丧角。至人能变,达士拔俗。
乘云无辔,骋风无足。垂露成帏,张霄成幄。沆瀣当餐,九阳代烛。
恒星艳珠,朝霞润玉。六合之内,恣心所欲。人事可遗,何为局促。
大道虽夷,见几者寡。任意无非,适物无可。古来绕绕,委曲如琐。
百虑何为,至要在我。寄愁天上,埋忧地下。叛散五经,灭弃风雅。
百家杂碎,请用从火。抗志山西,游心海左。元气为舟,微风为柁。
敖翔太清,纵意容冶。
忠祠奇石屼,正气大江流。此日悲狂浪,伤心覆御舟。
三仁心矢日,一旅运逢秋。千古厓山上,哀猿处处愁。
带郭浮图佳气绕,笔峰雄峙镇城壕。九层突兀齐云耸,四面玲珑与日高。
西北有无山掩映,东南隐现水周遭。书楼密迩文星照,会见英贤负气豪。
横槊将军马足尘,判花学士笔头春。功名果属丹青手,造物如何戏得人。
诗成当代说方干,何事辞家久不还。梦里汤泉非故国,眼前云海是名山。
花深古灶凭烧药,月冷啼猿为守关。只是白头慈母在,不教容易别人间。