行县淹朝雨,盘山转路迟。
溪声连壑起,云气并峰移。
候鸟催耕急,梯田贴石危。
农官方在野,端为有年期。
浮世惟高忱,平生有敞裘。
江花中酒日,巴雨落帆秋。
老矣英雄事,愚哉盗贼谋。
啼猿长自在,一笑下沧洲。
性与虽天纵,主世乃无由。何言泰山毁,空惊逝水流。
及门思往烈,入室想前修。寂寞荒阶暮,摧残古木秋。
遗风暧如此,聊以慰蒸求。
仙岩瞰海涵真迹,古来却有人能识。舟行往来渺茫间,帆影分明印岩石。
潮生恶浪翻鱼龙,潮平千里如鉴空。夜深明月浸波底,隐映真如罨画中。
生平只说聱头禅,撞著聱头如铁壁。
脱却罗笼截脚跟,大地撮来墨漆黑。
晚年转复没刀刀,奋金刚杵碎窠窟。
他时要识圆悟面,一为渠侬併拈出。
学诗如学禅,所贵在观妙。
肺肝剧雕镂,乃自凿其窍。
冥心游象外,何物可供眺。
空山散云雾,仰避日初照。
旷观宇宙间,璀璨同晖曜。
但以此理参,而自诗料理。
持以问观空,无言但一笑。
夙棹发皇邑,有人祖我舟。饯离不以币,赠言重琳球。
知止道攸贵,怀禄义所尤。四牡倦长路,君辔可以收。
张邴结晨轨,疏董顿夕辀。东隅诚已谢,西景逝不留。
性命安可图,怀此作前修。敷衽铭笃诲,引带佩嘉谋。
迷宠非予志,厚德良未酬。抚躬愧疲朽,三省惭爵浮。
重明照蓬艾,万品同率由。忠诰岂假知,式微发直讴。
傅君隘流俗,举步追古人。古人去已远,斯道为荆榛。
出门抱高志,区区向谁陈?十年江海上,漂泊但一身。
念我德不孤,邂逅遂见亲。相知宁苦晚,不觉逾三春。
精微共探讨,议论发清新。谊合然诺重,途穷忧思频。
如何语离别,使我意酸辛。酸辛不在别,欲留我何贫。
闽水东赴海,楚山西入秦。春波正浩荡,谁能知其津?
万里从兹始,依依祖帐歌。绣衣唐察使,蒟酱汉牂牁。
春色随人远,江流出塞多。先公有遗爱,莫更叹蹉跎。
抑扬动雅舞,击节逗和音。却马既云在,将帅止思心。