石脉泉花蘸眼明,竹根沙路旧经行。
云归天际山容淡,日落江头雁影横。
梧叶庭除秋渐老,豆花篱落晚初晴。
客行迢递归心远,烟火苍茫起莫程。
风落渔歌隔浦闻,前村独树正斜曛。谁家桃李迷荒棘,高陇牛羊卧古坟。
桥断春堤多积雨,溪深野碓自舂云。青旗摇曳疏林处,剩把閒题与客分。
露洗檀心迥绝尘,猩袍曾受百花臣。
东风唤起清平曲,西洛移来富贵春。
金缕杯深如劝客,香霞幄暖欲薰人。
年年此地开芳席,看到儿孙色更新。
燕雀纷纷出乱麻,汉江西畔使君家。
空堂自恨无金弹,任尔啾啾到日斜。
保庇孤根逄圣主,矜修晚节顺天机。
空门自有清凉地,不向红尘议是非。
非才遍历清华地,悟佛方为止足身。
浮名浮利莫相试,三千世界一微尘。
乘风上天款天语,天公不怒雷公怒。
烟霄一斥下人间,豺狼旁午归无路。
欲度三吴血盈川,欲泛九江兵闇天。
扶筇却出徽城去,去天一握五危巅。
水陆辛勤已足矣,雪花更开九万里。
英雄困饿古犹今,莫学儿曹生愠喜。
虏兵震地喧鼙鼓,黑帜插城遍楼橹。
蔽空戈甲来如云,群盗相随剧豺虎。
胡尘漠漠四壁昏,诸将变名窜军伍。
十万兵噪龙德宫,上皇避狄几无所。
嗣君匹马诣行营,朕躬有罪非君父。
奸臣草表遽书降,身率百官先拜舞。
那知冯道冷笑渠,立晋犹存中国主。
翠华竟作沙漠行,望云顿有关河阻。
九天宫殿郁岧嶤,目断离离变禾黍。
生灵日夕望中兴,犹幸君王自神武。
相公特起为苍生,下视萧曹无足数,
词议云涌纷盈庭,群策但以二三取。
老谋大节数子并,行见犁庭灭金虏。
立马常依仗下鸣,日咏杜鹃怀杜甫。
飞鸟犹尊古帝魂,激烈浩歌来义旅。
规模共佐李西平,庙貌不移旧钟簴。
我涉江东路,平地雪盈尺。
明日登芙蓉,晴天开晓日。
朅自婺源来,阴雨连朝夕。
瘦马逼云际,又断檐间滴。
顾我亦何人,市朝欲扫迹。
平生诗酒交,落井仍下石。
那知涉畏途,乃烦造化力。
要知万里行,人谪非天谪。
衡云霁韩愈,海市呈苏轼。
君知此理不,鬼物护狂直。
病告捐微禄,官閒带旧衔。提携惟药裹,懒慢废书缄。
海阔浮孤屿,天空挂一帆。吟眸随处著,秋色满衣衫。