越客好游当岁暮,草堂习静自情亲。
闭门觅句留残腊,倚杖看山待早春。
鸟雀入林知有我,烟霞为伴若无身。
何当别去西湖上,万树梅花刺眼新。
箫鼓纷纷倒酒樽,贤侯于此驻高轩。平明受诏辞龙阙,睿圣分忧在雁门。
种落望尘迎汉使,吏民填道看王孙。一瞻车马人皆乐,宁识安边策略存。
穷冬日日爱天晴,古寺门开绝送迎。
野鹤忽来桥上立,山僧独向水边行。
过寒梅树白全少,入腊草牙青渐生。
又是舒州一年了,怕看新历动乡情。
新晴清兴偶同乘,扫石留题忆旧曾。官道联镳无俗侣,禅床迎客有高僧。
珠林对酒循环饮,石磴凌空次第登。万里长江供远望,攀跻绝顶力犹胜。
白马金贝装,横行辽水傍。问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。山虚弓响彻,地迥角声长。
宛河推勇气,陇蜀擅威强。轮台受降虏,高阙剪名王。
射熊入飞观,校猎下长杨。英名欺卫霍,智策蔑平良。
岛夷时失礼,卉服犯边疆。徵兵集蓟北,轻骑出渔阳。
进军随日晕,挑战逐星芒。阵移龙势动,营开虎翼张。
冲冠入死地,攘臂越金汤。尘飞战鼓急,风交征旆扬。
转斗平华地,追奔扫大方。本持身许国,况复武功彰。
会令千载后,流誉满旗常。
蔌蔌霜力劲,沈沈山气冥。北风半夜起,吹动一天星。
吾今果何为,辄作塞外游。立马南天门,群山郁纠缪。
风吹冒谷云,败絮拥破褠。日光漏其间,金碧乱我眸。
黑者黑如䃜,赤者赤似髹。数峰忽雪白,宛以粉笔钩。
此理不可识,冈峦浩难收。化为曲江涛,万马奔涛头。
阴阳互追蹴,向背纷杂糅。使当作此画,皴法何处求。
方知倪黄辈,足不踏九州。只写江南山,水墨森清秋。
但言江山好,未睹行役忧。宁知点点烟,中有万古愁。
天低落日大,客与孤鸦投。
乍解征鞍,又理汉江归棹。不思量、恹恹病倒。今宵欢尽,怕鸡窗催晓。
柳丝愁、恨花偏笑。
东风转眼开了,酴醾须到。约重来、还须去早。餐风眠露,嘱蛾眉休扫。
最伤心、袖边人老。
芳樽临楚水,幽思误濠梁。棠憩春鸠乱,蘋流晚岸香。
艰难瞻使节,贫贱耻宾行。独有风前桂,朝来借露光。
今日平安出岭时,瘴氛犹觉润征衣。
一条路入江南去,万里人从海上归。