野塘无渡水潺潺,五月凉于八月间。传语弟兄今好在,有声相唤即西还。
玉树朝日映,罗帐春风吹。拭泪攀杨柳,长条宛地垂。
白花飞历乱,黄鸟思参差。妾自肝肠断,傍人那得知。
行遍塘边不肯归,鸳鸯打起看双飞。
荷花近岸难攀折,蒲苇丛深露湿衣。
枯株围古寺,长觉莫寒增。
坐听吹风雪,吟移照佛灯。
试茶铛则水,点笔砚生冰。
门外营营者,谁人及似僧。
啼痕宛似幽兰。露华残。正是相思,哀雁叫云端。
团扇恨,分镜泪,向谁弹。方寸容愁,寂寞倚阑干。
虚棂疏箔晓苍苍,炎昊冰霜冷布裳。泛月酒杯秋艳艳,遏云歌管夜琅琅。
山横竹岸绿屏合,风度兰汀紫玉香。仙馆琼楼何处好,待来桃熟问东方。
坏砌颓檐竹数竿,一方深绿照人寒。
此时别有真消息,不用清流引激湍。
天地同根归一指,先生三四已为多。
等闲竖起拳头处,数量如何数得他。
采石山头秋月明,姑熟堂下秋水清。可恨世人皆捉月,如何偏解溺先生。
钱塘江畔(pàn)是谁家,江上女儿全胜花。
吴王在时不得出,今日公然来浣(huàn)纱。
钱塘江边是谁的家乡呢?江上的女孩全部都漂亮如花。
好色的吴王统治时她们不敢出门,如今却毫无顾忌地到春江洗纱。
浣:洗濯。纱:棉、丝织物的通称。钱塘江:在今浙江。胜:超过,胜过。
吴王:特指春秋时期吴国的国君夫差。不得出:不能出。因夫差好色,越王勾践曾献美女西施与他,以乱吴国之政。据说西施本是越国的一个浣纱女,故说“吴王在时不得出”。公然:毫无顾忌,公开地。