壳坚于石,色白于雪。
仁在其中,香味清绝。
况之松子,格韵度越。
庭前柏树,视此亦劣。
松柏著土,其子乃结。
此仁无根,更何所著。
松柏有种,有枯有活。
此仁无种,生生不灭。
天不能灾,人不能伐。
吾欲令此仁普偏博,吾欲令此仁取不竭。
家家且足,可采可撷。
人人圆成,可咀可嚼。
初无奥旨,亦无秘诀。
不假思量,何劳论说。
个中浑全,了无分别。
仰见高山兮,石洞之穴。
俯此清泉兮,万古不个。
世间万事尽筌蹄,尘外工夫好者希。
大道精通元自在,旁门浅陋谩多岐。
六年铁治劳经画,九转金丹默受持。
归去小溪溪上坐,要求消息在婴儿。
驱马街中哭送君,灵车碾雪隔城闻。唯有山僧与樵客,共舁孤榇入幽坟。
金炉无香道书朽,隔枕秋声下残柳。琐窗眉歛愁寄笺,悬梦已入浮云边。
蕉廊风多独吟处,落叶幽魂各来去。寒虫一夜啼渐低,露白星黄共争曙。
尘事年来亦屡更,此身与世澹无情。弊裘羸马嘉阳道,只有云山管送迎。
扫除六尘迹。点检现前,真个消息。慧光赫。亲拈出、妙用灵根端的。越声色。一曲威音非律吕,超今古,琅琅谁听得。湛然万里云收,晴天阔。月华白。纵横金田觉海,笑巴歌诌诌,葛藤千尺。泯情识。空劫外、门掩苍苔闲寂,致虚极。枕上江山春色好,松花老、香风飘广陌。此时作个逍遥,一烟霞客。
犹怜膝下竞儿嬉,岁月光阴去若驰。
闲倚阑干思旧事,却如故老话淳熙。
安步踏暄阳,松冈更柳塘。溪山为我好,花鸟使春忙。
欲就观垂钓,因行过石梁。问鱼浑不应,心迹两茫茫。
窗光落晚翠,庭气霭凉阴。静数门前树,归来沙际禽。
世涂殊冷暖,人事信升沈。清净西林月,明明照此心。
乾坤何处不披图,觅胜谁从此地过。
三相神功垂舜治,千秋庙貌壮勾湖。
衢通瑞象无尘境,山隔眠牛有坦途。
伏腊岁时同到此,祠前瞻拜一諠呼。