马群弥野草连云,当年玉帐度秋春。迎日捷书频送喜,内间赐与出金银。
东华晓日照江楼,冠盖云屯拥画舟。借问南阳诸父老,谁能挽取旧岑侯。
蓼花新涨动孤城,千尺虹梁截岸横。欲系仙帆无那远,中流箫鼓望双旌。
童仆吾何得,亲知子共舟。翻因同好聚,唤此越乡愁。
跃马轻千里,游山慕九州。平生出处意,思共曩贤谋。
蝴蝶花开蝴蝶飞,鹧鸪草长鹧鸪啼。庭前种得相思树,落尽相思人未归。
南客新来北地居,莫因莼菜忆三吴。椹子酒胜桑落酒,槎头鱼赛细鳞鱼。
缅邈洞庭岫,葱蒙水雾色。宛在太湖中,可望不可即。
剖竹守穷渚,开门对奇域。城池自絷笼,缨绶为徽纆.
靡日不思往,经时始愿克。飞棹越溟波,维舟恣攀陟。
窈窕入云步,崎岖倚松息。岩坛有鹤过,壁字无人识。
滴石香乳溜,垂崖灵草植。玩幽轻雾阻,讨异忘曛逼。
寒沙际水平,霜树笼烟直。空宫闻莫睹,地道窥难测。
此处学金丹,何人生羽翼。谁传九光要,几拜三仙职。
紫气徒想像,清潭长眇默。霓裳若有来,觏我云峰侧。
春潮翻海没龙宫,八字帆拖打面风。一夜送郎江上去,不教留看荔支红。
落花寒食送郎时,涩舌莺雏语较迟。长歌短曲郎都解,只学郎声唱竹枝。
东门有行客,落日满前山。圣代谁知者,沧洲今独还。
片云归海暮,流水背城闲。余亦依嵩颍,松花深闭关。