溶溶漾漾白鸥飞,绿净春深好染衣。
南去北来人自老,夕阳长送钓船归。
满眼青山未得过,镜中无那鬓(bìn)丝何。
只言旋老转无事,欲到中年事更多。
满眼望去青山依依,只是没有闲情游过。镜中的我已经鬓发苍白,满心无奈又能如何呢?
少时忙碌,原想着到老了就轻松自在,哪知现在人到中年,才发现尘事更多。
书怀:书写胸中的感怀。无那:无奈,没有办法。
旋:很快。
山中有逸民,峨冠大布衣。悠然对松菊,饮酒和陶诗。
落落忘世事,嬉嬉如小儿。超然慕太古,犹将问庖羲。
四皓居商山,名声满天下。一出定汉储,仍作肥遁者。
谷中有芝草,门外无车马。俯仰思古人,富贵视土苴。
夷齐圣之清,天地钟间气。仁哉让国心,忠矣谏伐意。
首阳虽饿死,万古终无愧。俯仰怀高风,吁嗟劝来世。
万户侯家几叶孙,弟兄红旆独乌巾。
携琴又入庐山去,谁信朱门有逸人。
长松百尺荫清溪,倒影波间势转低。
恰似春雷未惊蛰,髯龙头角暂皤泥。