堂前皂筴树,落叶已如积。篱上牵牛花,青青照秋色。
四序都几何,推迁半陈迹。昼短夜益长,晴薄阴易得。
浮云忽以兴,惨惨风自北。便有挟纩心,人谁顾絺绤。
饥蚊尔胡为,乃欲长肉食。翼翅不能举,自此且衰息。
别后琴声各一方,梦回千里忆传觞。官贫案牍逢多暇,人远音书望转长。
粤社诗才推俊逸,汉家治行继循良。等閒纵目云山外,宾从无由托郑庄。
蜕庵一集足千秋,万丈光芒笔底收。海内共传狂兴侠,谁知此老亦风流。
静绕绿阴行,闲听雨声卧。
还有感秋诗,窗前书叶破。
汝南如一器,百千聚飞蚊。
终然鼓狂闹,啾啾竟谁闻。
议郎盛德後,清修继先芬。
未试霹雳手,低回从此君。
学官冷於水,虀盐度朝曛。
间蒙相暖热,破忧发孤欣。
君今又复去,冀北遂空群。
岂无一樽酒,谁与通殷勤。
大梁多豪英,故人满青云。
为谢黄叔度,鬓毛今白纷。
童子何知幸最深,父班籍湜奉登临。
挟经屡造芝兰室,挥尘常聆金玉音。
黄卷香焚春晼晚,绛纱人散夜萧森。
明朝只死丝纶下,回首青云万里心。
民有杀长吏,于理大悖之。
仁人根所自,吏德久已离。
击之柱后法,辇火救焚辎。
彼哉汉儒论,残贼忧软罢。
愿言敷国惠,以膏残民痍。
林憩无完室,舟行避恶滩。
异乡为客久,浮俗定交难。
草引春愁长,霜侵晓梦残。
忽闻城角动,归思若为安。
江阔浮高栋,云长出断山。尘沙连越巂,风雨暗荆蛮。
雁矫衔芦内,猿啼失木间。弊裘苏季子,历国未知还。
天上何曾可寄愁,逍遥聊学漆园游。云山北向迷三晋,禾黍东迁痛二周。
漠漠虫沙仙脱劫,冥冥龙夜客哀秋。荒鸡风雨无人语,四海当时一子由。