寒柳接胡桑,军门向大荒。幕营随月魄,兵气长星芒。
横吹催春酒,重裘隔夜霜。冰开不防虏,青草满辽阳。
无忮复无求,山林终自由。
雪飞犹欠积,云住欲相留。
朋友疏因数,功名喜亦忧。
休休亭记在,此是死前休。
汉月生辽海,朣胧出半晖。合昏玄菟郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
明澄照坐水汀温,中有千夫汗血存。终是閒民耽此乐,半沦属国欲何言。
工农入市祗同化,裨版能军竞自尊。独醒犹堪嗤驵侩,未须乞醢贾胡门。
出云复归山,兹怀谅靡执。守道耻谐俗,嗟子久独立。
方仰澄清勋,遽返沧浪楫。玄运无定涂,一雨夏寒及。
彼哉岂予搆,顺受兹贤习。飏飏北去帆,咫尺渺莫即。
屡承沙鸿音,空忆云鸾集。且作鹿门耕,仍甘玉芝食。
龙德贵存身,渊潜慎出入。
古梅错落尚怀新,记否当年旧主人。黄鸟悲啼如有怨,也知不似旧时春。
近因稚子传来意,知许衰翁两印章。
字画莫教凡手刻,形模当取古人长。
六书今独行秦峄,三体空闻设汉庠。
后世阳冰能复古,未知何日寄文房。
世人每嫌春去速,我今只恨春来迟。清明已过犹飞雪,景奇可异非其时。
千林远望嗟枝瘦,细察方知蕾似豆。待之半月复兼旬,消息沉沉春不透。
九十春期不待人,何年陌上花枝茂。主人招宴烦恼除,谈玄谈艺语如珠。
素障高张钱选画,池塘乐事草虫图。画工巧笔何由现,凭借明灯烘背面。
千年平视难得真,神妙秋毫今始见。翠带波萦水荇柔,红绡翅薄蜻蜓倦。
蚱蜢雄踞臂怒张,汹汹欲向谁挑战。蚊团隐约暮天浮,嗡嗡恍惚声成片。
荷叶虽残绿尚妍,低昂好作水中天。护它蛙伴双双坐,闲话今年并去年。
我自离家千万里,春风往往吹愁起。登楼何处望云山,蓟北潇湘期梦里。
今看此画心意投,花鸟虫鱼各自由。我亦开怀权自适,悠然与作逍遥游。
叠翠倚峥嵘,森然众木荣。两条寒玉迸,一槛暑风清。
幽意凭分泻,微澜更合成。谁知阛阓里,扃户小蓬瀛。
夜深寒月照窗纱,忽忆林逋处士家。
鸥鹭正眠烟树冷,不知谁可伴梅花。