沙平时薙草,石冷重移苔。野蝶忘人面,山禽覆茗杯。
地偏群动寂,偶丧百愁开。云露高寒表,樗榆育不材。
草木区萌遂,禽虫乳孳多。独吟还自放,晚起且谁何。
邻里稀相接,樵苏也不过。赘疣容圣世,敢复恨蹉跎。
信知尤物必牵情,一顾难酬觉命轻。
曾把禅机销此病,破除才尽又重生。
斗酒兴不浅,南游几日回。担囊无俗物,访古及吴台。
腰下延陵剑,手中张翰杯。若逢梅福问,相与上天台。
江风吹雨晚霏霏,江上孤鸿湿倦飞。欲向沧波期钓侣,清时未许著荷衣。
极目青山带夕阳,平沙漠漠水茫茫。
几声渔笛卢花外,惊起斜飞雁一行。
吴刚运斧惟修月,轮扁挥斤妙斲轮。好句何须劳斧凿,无痕无迹自天真。
水边篱落忽横枝,不受狂蜂浪蝶知。
万紫千红俱寂寞,三花五蕊自新寄。
风号浪涌连天起,雪作云凝拂地垂。
此景此时难著脚,输渠耐冷立江湄。
朝见北山青,暮见北山紫。
顽然土与石,此色何处起。
无情草木含清辉。朝露夕阳助明媚。
四时烟雨姿熊异,天机滚滚何曾已。
人见山上有青天,谁知天有青山裹。
欲问巨灵知不知,孤鸢飞处白云起。
华馆相望接使星,长淮南北已休兵。
便须买酒催行乐,更觅何时是太平。