列爵容台擅老成,紫芝眉宇玉壶清。熟司三礼追先哲,细讲群书启后生。
鸣佩朝天书上最,扬旌出郭戒归程。金陵山水春如锦,多少衣冠一笑迎。
风露萧萧易水旁,官居行部忽云亡。梦魂长绕黄金阙,归兴空怀绿野堂。
八座功名云路迥,两朝恩眷海波长。归来伉俪应同穴,双璧泉台耿夜光。
诸君并是风流客,殢酒微歌我不如。十载飘零浑一梦,百年问讯祗双鱼。
诗篇尚忆同趋省,组绶空怜共直庐。白发青袍吾独老,愧从扬子问潜虚。
秋风西北来,偃蹇坐茅屋。四壁无纤尘,当窗有书牍。
不问作者谁,启窗再三读。一读意已骇,三读见衷曲。
忆昔年少时,心志各有蓄。不意谬通籍,先君被薄禄。
朝夕望君起,如彼饥者谷。我已罢馆职,君方屧官禄。
味苦不可人,旋车亦何促。主上尧舜姿,旧章理当复。
平生稷契心,岂为世情覆。尚期谨药石,慰此百姓蹙。
予也素蹇劣,兹志每中熟。屡犯涵逊怀,几搆邪罔狱。
顾影苟不亏,于道果奚辱。山水性所嗜,喧恢岂吾欲。
屈指君归来,三年但忽倏。人生不满百,激励在初服。
可似山中人,忘机泛
庚申长安一见君,知君气盖千人军。正德八年定蜀贼,延绥健儿如虎奔。
此时天子方西顾,名公才将如云屯。君从制帅适经过,老眼拂拭知有人。
果然三月破绵汉,遂令巴蜀无风尘。向也王师亦尝奋,山东河北根株尽。
岂系将军纪律疏,由来战士骁腾靳。扫荡宁夸廖贼收,笑谈直羡终郎俊。
渭水秦山壮气回,金台恒岳益崔嵬。相逢意气还如昔,愧尔经邦济世才。
二年怀郡印,八度到柴扉。
曾未陪珠履,频烦友布衣。
水边孤鹤睡,天际片云归。
拜德知何日,烟霞恋翠微。
昔在章圣朝,先君为名臣。
入陪儒林老,出拥使者轮。
忠漠与休烈,万世永不泯。
惜哉未大任,天意昌后人。
公生韫俊德,磊落幼绝伦。
深林有条梅,不柔自可珍。
外隅正以方,中府粹且仁。
沛然施之事,迅若般之斤。
自联金闺彦,颉颃三十春。
牙筹析经费,龙节绥远民。
朅来天畿东,威誉薄海垠。
群情无遁照,众理日益勤。
吏径皆敞辟,敝根悉锄耘。
惸惸旧鳏寡,今也皆不贫。
阖部数百城,膏泽一以均。
正月方再浃。是日为生申。
东人竞祝公,百福丛于身。
同宗复荷德,善祷久所陈。
况公方耆艾,百行郭明神。
俾公永且康,笔端扶化钧。
俾公炽而大,膝下林华绅。
近得举之躅,前望伯虎尘。
先阀期益显,蹇品庶可亲。
道士当年九日山,侧身西望翠云间。
一枝乞倚纯阳洞,万仞崔嵬不可攀。
国使翻翻随旆旌,陇西岐路足荒城。
毡裘牧马胡雏小,日暮蕃歌三两声。
惯习干戈事鞍马,初从少小在边城。身微久属千夫长,
家远多亲五郡兵。懒说疆场曾大获,且悲年鬓老长征。
塞鸿过尽残阳里,楼上凄凄暮角声。