十月祈连三尺雪,孤军万里防边敌。鼓钲不动马停嘶,北风吹冻衣裳裂。
元戎怒奋黄金戈,夜移苦战临交河。海云漠漠关月黑,道傍死骨何其多,主恩未报将奈何。
今夜关山月,何人不苦情。秪宜明汉国,岂忿照边营。
云阵迷兵阵,风声乱鼓声。长安光满处,闺思更难平。
慈湖分与半窗灯,照得襟怀彻底明。蒲座夜闲猫占卧,笋舆春暖鹤随行。
炉香欲尽经犹诵,砚墨才浓句已成。岁晚弟兄俱白首,一楼风雨话深更。
翻翻霜叶飞还坠,寂寂风扉掩忽开。莫向尊前问僧腊,海门秋色逐潮来。
列爵容台擅老成,紫芝眉宇玉壶清。熟司三礼追先哲,细讲群书启后生。
鸣佩朝天书上最,扬旌出郭戒归程。金陵山水春如锦,多少衣冠一笑迎。
风露萧萧易水旁,官居行部忽云亡。梦魂长绕黄金阙,归兴空怀绿野堂。
八座功名云路迥,两朝恩眷海波长。归来伉俪应同穴,双璧泉台耿夜光。
诸君并是风流客,殢酒微歌我不如。十载飘零浑一梦,百年问讯祗双鱼。
诗篇尚忆同趋省,组绶空怜共直庐。白发青袍吾独老,愧从扬子问潜虚。
秋风西北来,偃蹇坐茅屋。四壁无纤尘,当窗有书牍。
不问作者谁,启窗再三读。一读意已骇,三读见衷曲。
忆昔年少时,心志各有蓄。不意谬通籍,先君被薄禄。
朝夕望君起,如彼饥者谷。我已罢馆职,君方屧官禄。
味苦不可人,旋车亦何促。主上尧舜姿,旧章理当复。
平生稷契心,岂为世情覆。尚期谨药石,慰此百姓蹙。
予也素蹇劣,兹志每中熟。屡犯涵逊怀,几搆邪罔狱。
顾影苟不亏,于道果奚辱。山水性所嗜,喧恢岂吾欲。
屈指君归来,三年但忽倏。人生不满百,激励在初服。
可似山中人,忘机泛
庚申长安一见君,知君气盖千人军。正德八年定蜀贼,延绥健儿如虎奔。
此时天子方西顾,名公才将如云屯。君从制帅适经过,老眼拂拭知有人。
果然三月破绵汉,遂令巴蜀无风尘。向也王师亦尝奋,山东河北根株尽。
岂系将军纪律疏,由来战士骁腾靳。扫荡宁夸廖贼收,笑谈直羡终郎俊。
渭水秦山壮气回,金台恒岳益崔嵬。相逢意气还如昔,愧尔经邦济世才。
二年怀郡印,八度到柴扉。
曾未陪珠履,频烦友布衣。
水边孤鹤睡,天际片云归。
拜德知何日,烟霞恋翠微。