宫前石马对中峰,云里金铺闭几重。
不见露盘迎晓日,唯闻木斧扣寒松。
骊珠一颗千仞渊,渔翁探得遭骊眠。
一朝吹堕千万颗,恐是蛟骊卧半天。
骈花俪叶妙天下,文赋直追古班马。
手抉河汉裂锦章,写在诗歌轧骚雅。
大篇赤手捕长蛇,不须控勒骑生騧。
短篇任意起忽伏,苍江浩浩涛中槎。
文章妙手压场屋,到底亡羊还得鹿。
庐陵方买载月舟,清淡又展朝天轴。
军将打门书一封,呼起醉梦为醒忪。
只怕至宝不肯留山中,雷霆风雨取去还蛟龙。
西风碍长养,冷气移当暑。河北饥未赒,燕中久无雨。
传言山东地,亦有流冗故。细民辄疵疠,天意肯回互。
犹闻客子船,买口向南去。饥馑事关天,肯使为利赂。
南人多暴殄,米粟易珠土。此理焉可常,翻覆随朝暮。
曩岁江浙间,眼见吁可惧。长愿四序平,秋香熟禾黍。
楼中见千里,楼影入通津。
烟树遥分陕,山河曲向秦。
兴亡留白日,今古共红尘。
鹳雀飞何处,城隅草自春。
朱颜非自换,良为箧镜欺。
箧镜终不发,朱颜终不移。
歌罢月在梁,影落阑干垂。
感君明月心,不弃秋风姿。
犹记覆耳发,挂君飘缨髭。
宛转结不解,烦君立移时。
骊驹塘上玉生烟,麟角峰前乐事偏。花里桥亭春每早,竹间书庋日如年。
雕龙细雨金壶墨,宝雁轻调锦瑟弦。椿树绿时誇五伯,桃花红处祝三千。
南唐忠烈桂司空,三百馀年气贯虹。上国勋劳明大节,故家文献挹遗风。
云中结构孙修庙,石上褒崇史论功。词客冀窥松柏路,弋阳西畔贵溪东。
涧边蟠木岁时深,更著华亭倚翠阴。风下四山蛟起舞,洞中搅动蛰龙心。
西山影淡水无声,知道扁舟破晓行。
我欲梦魂随去棹,君应望眼断高城。
红莲绿水官中事,白酒黄花客里程。
从此郁孤台上月,十分知为故人明。
秋天风飒飒,群胡马行疾。严城昼不开,伏兵暗相失。天子庙堂拜,将军凶门出。纷纷伊洛道,戎马几万匹。军门压黄河,兵气冲白日。平生怀仗剑,慷慨即投笔。南登汉月孤,北走代云密。近取韩彭计,早知孙吴术。丈夫清万里,谁能扫一室。