降敌知无日,和戎事已休。
百年艰国步,九世忆家雠。
获蔡驰新捷,收京有定谋。
可无蜂虿虑,马健更防秋。
山行心迹已双清,骤见清溪眼为明。
鬼谷洞前符竹在,观音岩下魶鱼行。
宗师宴坐空余石,龙女分流不作声。
人影交横到林薄,绿烟深处一猿惊。
郭外风吹扑面沙,如云红粉扇轻遮。归忙只怕清明雨,懒向堤头折杏花。
春风吹破万条青,一气陶钧未杳冥。独喜垆前饶翠色,不因秋露怕飘零。
鳷鹊金波事已非,江山何限泪沾衣。台空凤去无人问,只说寻常燕子飞。
月落霜繁短景催,年年玉笛唤愁回。江边日夕垂垂发,雪后园林细细开。
香与蕙难争百亩,白如榆不上三台。春风词笔流传遍,悔向扬州倚阁来。
王乔骖青鸾,缑岭碧云端。吹笙彻洛水,举手辞尘寰。
玄迹千载后,灵祠留世间。石坛风谡谡,仙音几时还。
绿鬓不服饵,白日凋朱颜。
未复钱塘郡,先收铁瓮城。妖星随月落,杀气逐参横。
已筑鲸鲵观,重新鼓角声。大江应好在,流恨几时平。
杂英飞少女,榴火粲东君。鸟弄枝成曲,鱼动水圜文。
谢客云对屐,罗敷日照裙。春风正难忍,杨柳故纷纷。
美人迟暮意,纤手抚寒条。素魄一为濯,香魂可自招。
倩谁邀玉篴,何以托琼瑶。莫叹江南橘,庾关路更遥。