单于入我疆,涉河与之战。杀气塞马蹄,胡霜割人面。
大风起沙尘,两军不相见。思报明主恩,岂知命如线。
天骄今已平,归奏甘泉殿。
雪岭愁云冻不飞,黄沙白草路人稀。
边城春色惟看柳,看到青时春已归。
岸旁垂柳碍渔竿,袅袅随风舞晓寒。流水送将春色到,远山晴作画图看。
花迎陌上香车缓,燕惜梁间旧垒残。莫道年来游兴懒,也思扶杖上层峦。
帝德如天四海同,卉裳相率向华风。称藩特奉龙函表,偃武仍包虎韔弓。
贡自炎方归域内,心先流水到江东。路经日出知天大,城与山蟠见地雄。
诏语陪臣趋玉陛,班随仙仗列彤宫。陈情委曲为蛮语,赐对从容彻圣聪。
驼钮新颁王印重,蚁觞屡饮尚樽空。承恩共识皇华使,命将毋劳矍铄翁。
已拟再将周白雉,底须复表汉年铜。五弦曲奏鲸涛息,重译人还鸟道通。
薏苡生仁供旅食,桄榔垂叶荫诗筒。部迎定见新□骑,驿送犹思上国鸿。
歌舞万年当率化,扶携百越共摅忠。大明烛物今无外,从此皆如禹甸中。
召陵初服荆,首止复宁周。瓜瓞既云茂,楚氛亦奚忧。
伟哉一匡功,首盟至葵丘。胡为曾西子,兴言贻彼羞。
宣王有遗烈,江汉至今流。舍彼僣王罪,世远及胶舟。
孝子贵几谏,忠臣纳嘉猷。羽翼制君父,嗟兹乃诡谋。
图伯巳如此,震矜何足尤。春秋不获巳,世降日滔滔。
将无彼善者,桓公谁与侔。
苦哉远征人,毕力干时艰。秦初略扬越,汉世争阴山。
地广旁无界,岩阿上亏天。峤雾下高鸟,冰沙固流川。
秋飙冬未至,春液夏不涓。闽烽指荆吴,胡埃属幽燕。
横海咸飞骊,绝漠皆控弦。驰檄发章表,军书交塞边。
接镝赴阵首,卷甲起行前。羽驿驰无绝,旌旗昼夜悬。
卧伺金柝响,起候亭燧燃。逖矣远征人,惜哉私自怜。
留此秦时松,挂彼太古月。青山从东来,宛转气一歇。
空际放奇观,阴森排万笏。霜风吹老马,烟色逼苍鹘。
红泉泻秋涧,何处笙竽发。
汤沐三千赋,楼台十二重。银炉称贵幸,玉辇盛过逢。
嫔则留中馈,娥辉没下舂。平阳百岁后,歌舞为谁容。
宾卫俨相依,横门启曙扉。灵阴蟾兔缺,仙影凤凰飞。
一水秋难渡,三泉夜不归。况临青女节,瑶草更前哀。
宫前石马对中峰,云里金铺闭几重。
不见露盘迎晓日,唯闻木斧扣寒松。
骊珠一颗千仞渊,渔翁探得遭骊眠。
一朝吹堕千万颗,恐是蛟骊卧半天。
骈花俪叶妙天下,文赋直追古班马。
手抉河汉裂锦章,写在诗歌轧骚雅。
大篇赤手捕长蛇,不须控勒骑生騧。
短篇任意起忽伏,苍江浩浩涛中槎。
文章妙手压场屋,到底亡羊还得鹿。
庐陵方买载月舟,清淡又展朝天轴。
军将打门书一封,呼起醉梦为醒忪。
只怕至宝不肯留山中,雷霆风雨取去还蛟龙。