南国有美人,高楼城南端。问年如罗敷,生小有令颜。
三月蚕苦饥,不辞采桑艰。春风如有意,吹遇南陌间。
何以赠美人,骊龙颔下珠。团圞似明月,照耀合欢襦。
美人意不然,为怜采深渊。何以赠美人,秋江多芙蓉。
盈盈艳云髻,灼灼辉玉容。美人意不嘉,为怜非春花。
何以赠美人,荆山一片玉。裁为约指环,素手绝尘俗。
美人意不欲,为怜曾刖足。相见欲相亲,曷以将我怀。
粉黛君自有,我情非所谐。徘徊思所赠,安得情非乘。
我欲陈此曲,归来抚素琴。弹作陌上桑,慷慨有馀音。
桂堂寂寂漏声迟,一种秋怀两地知。羡尔女牛逢隔岁,为谁风露立多时。
心如莲子常含苦,愁似春蚕未断丝。判逐幽兰共颓化,此生无分了相思。
京陌音尘故国情,心旌长触梦魂醒。杏花杨柳纷纷雨,惆怅清明在泗亭。
一春烟雨尽愁端,晴日郊行尚怕寒。
芳草被堤风信过,杂英满甸雪泥乾。
刘郎去后花无恙,杜牧来迟春渐阑。
明日为君开社瓮,莫教人倚玉栏看。
两岸萧萧芦荻秋,斜风细雨转船头。年来频作江湖梦,须向山阴上小舟。
渥窪天马倈,虎脊而龙膺。
追电籋浮云,灭没如流星。
络以黄金鞿,闲之白玉京。
王良骖帝御,望舒引前旌。
朝踏交河冰,暮清瀚海尘。
归憩华山阳,谈笑静甲兵。
胡为刍豆拘,下与驽骀并。
羊肠困九折,盐车絷长缨。
悬金方市骏,引脰聊一鸣。
伯乐肯回顾,价其十倍增。
痴云挟雨雨不晴,门外野田春水生。
登临一望莽然平,沧波十里舟可行。
农人枵腹愁弗醒,今朝喜见天日明。
前村相去几牛鸣,试问谁家廪粟倾。
歌声怨极珠难续,琴韵愁深水易分。
公子何须赋巫峡,梦中真复有朝云。
刘家古寺城南曲,选得僧坊共醉吟。
野草幽花閒自媚,黄蜂白蝶静相寻。
半檐落日留难住,满地东风扫不禁。
漫道青春一分在,池边绿树已成阴。
雁稀秋色尽,落日对寒山。避事多称疾,留僧独闭关。
心归尘俗外,道胜有无间。仍忆东林友,相期久不还。