短短一棕榈,葱茜聊可悦。如何后岁寒,生气未衰歇。
脱身斤斧中,甘心形影拙。况叹风雨姿,拄策日已昳。
怪石通山骨,幽岩泻玉泉。扪萝深撷翠,烧烛细寻涓。
法雨垂如线,崖花笑欲然。云根浑不动,钟乳渺难骞。
古木千章集,金城百雉连。远冈迎剑戟,活水下郊埏。
六月疑无暑,诸峰别有天。客杯时泛白,僧定欲钩玄。
漏远孤钟应,声幽一鸟传。号林无定鹿,落树有惊蝉。
湘泽遥联楚,关河尽拱燕。我来访神秘,谢屐任轻便。
兴倚三春足,閒偷半日缘。日迟风荏苒,道夹柳连绵。
宓父携春菜,湖苏入绮筵。闾阎还揖让,桃李尽芳妍。
雅况须拚酒,公馀日弄弦。谷神如有待,兴溢谩濡笺。
恐负东风约,清吟野步迟。
淡烟杨柳外,微雨海棠时。
远寄千杯绿,多情两鬓丝。
閒愁须遣尽,蜂蝶不堪羁。
炎夏居壁根,凉秋噪篱侧。
安得懒妇名,岂其旷乃职。
不念作茧劳,徒能促人织。
昔吴起出,遇故人,而止之食。故人曰:“诺,期返而食。”起曰:“待公而食。”故人至暮不来,起不食待之。明日早,令人求故人,故人来,方与之食。起之不食以俟者,恐其自食其言也。其为信若此,宜其能服三军欤?欲服三军,非信不可也!
昔吴起出,遇故人,而止之食。
独整王师陌上游,村庄儿女尽凝眸。请看我亦何曾异,毕竟人间不剃头。
未老鬓毛焦,心归向石桥。指霞辞二纪,吟雪遇三朝。连席频登相,分廊尚祝尧。回眸旧行侣,免使负嵩樵。
出必彰明盛,来当表庆隆。
野心知楚子,疐尾见周公。
仲德牵衣惠,乌孙饲乳功。
金行钟粹白,冬献莫雷同。
柳色莺声亦快哉,此行不为踏青来。荷锄且莫悭筋力,树木先须辟草莱。
百尺扶疏终荫本,十年培植待长材。他时为栋为梁任,不负殷勤手自栽。
夜灯读书史,飘然抚予胸。
奇哉天下士,英雄见略同。
子长叹息?家事,谓势於人将有穷。
谪仙作诗戒鲸鲵,亦云勿恃风涛之势如白龙。
乃知世上夸毗子,控搏外物终成空。
君不见寡大夫围初得楚,章作华台前汗成雨。
郑田周鼎哆然求,齐桓晋文何足数。
一朝乾溪万众溃,饥卧独枕涓人股。
君不见夫差称霸会黄池,诸侯不敢捩眼窥。
临盟争长莫敢拒,吴竟为先晋次之。
中原甫归败笠泽,甬东百家悕可悲。
君不见赵家主父尤雄强,吞灭代北如驱羊。
诈称使者入秦池,威风惊倒秦昭王。
暮年立子一失计,探{觳角换鸟}沙丘终饿亡。
诵诗读史余,更披金匮书。
章蔡与秦韩,往事尤可吁。
惇欲族诛元佑人,荐福鑱碑立诸京。
兴五十三家桧掌股,庆元五十年侂牙龈。
章蔡投荒韩授首,秦亦奄奄泉下人。
当时气势动山岳,如今一窖寒灰尘。
后来视今犹视昔,哀哉踵路双辀倾。
三书读罢灯亦暗,齁齁一枕东方明。