青蘋风乍息,巨浸欲潮平。毒雾方看吐,层楼忽已成。
凭栏无海若,吞鸟类罗生。安得挥长剑,驱除致永清。
春风转蕙披兰,高台曲榭中连。
经堂入奥张筵,秦筝赵瑟俱前。
鸣弦度曲双妍,轻奉纨袖衽。
宛若游龙翔鸾,翠盘金爵阑干。
呈能角技为欢,种种厌射更端。
眼看阳景西驰,高张兰烛承晖。
车倦马怠不辞,但歌不醉无归。
夜深坐促尊移,含悰送意向谁。
众中色授君知,愿言并蒂双栖。
恶闻易别轻离,伫立不胜彷徨。
独宿寤言难忘,何以报君明珰。
起视银河烂光,牛女咫尺相望。
终夜不成报章。
病起江湖复早春,黑头何愧此閒身。行歌白石嗟齐相,笑咏沧浪忆楚臣。
拄杖云中穿薜荔,鸣琴烟里坐松筠。溪边不必秋风起,自有鲂鱼色胜银。
丁福运,际昌期。歌太平,圣无为。坐明堂,奏咸池。酌醴泉,餐灵芝。
寿万年,天与齐。县谏鼓,燔刑书。微能录,小过除。
吏廉明,民安居。三年耕,必有一年之馀。绝争讼,无嗟吁。
新不间旧,愚不妒贤。人不习佞,朝不信谗。菑害不作,和气充然。
壮士服畴,陇却走马,以粪其田。不闻父哭子,道逢多华颠。
皇心大悦,日弹五弦。
不因钟子独知音,山水徒然托意深。千古高风招不返,伤心弗忍抚瑶琴。
芳时闻病目,几日卧斋房。有女能修药,多人为送方。
昼吟还不废,夜诵定相妨。每到看花处,思君讵可忘。
移家遂成隐,结屋涧东隈。野客分茶送,邻舟载鹤来。
云埋琴荐冷,风捲壁衣开。晚饷矶头饭,秋吟竹下杯。
余生慕幽赏,到此每迟回。
朔风吹沙昏,聚落风物蕃。
剧邑此寄治,零星数军屯。
奸狡纷雁鹜,生殖丰鸡豚。
猎子事兵仗,儒家扃荜门。
时闻读书声,句读失讨论。
小舟泊洲虚,入市市不喧。
何年弓戈戕,睹此惊心魂。
百里馀几户,谁肆科调繁。
邑令率以摄,凋瘵真难言。
俊佐觅幕檄,不洗部民冤。
气象日益靡,莅政几触藩。
野老采野果,倚篱喂病孙。
逢客乃靳吝,出语妄自尊。
细故起叱咤,徒御嗤蛮村。
失笑向此适,窒忿思倒樽。
云簇天冱寒,有酒无从温。
劳生愁万端,不语将虱扪。
深虞弱缆腐,浮寄芦荻根。
铜陵只隔江,起矴帆若奔。
既涉庸自悔,死生归乾坤。
穷通归造化,踪迹易参商。
自画新居样,谁传旧槀香。
寒沙埋虎坂,晚烧起龙冈。
相望风尘阔,愁怀不可量。
琴书湓浦担,风雪贵池船。
问酒临津醉,添衣入驿眠。
渔翁寒补网,邻女夜调弦。
何日齐山去,寻僧学说禅。