新舂䆉稏滑如珠,旋压犁祁软胜酥。更剪药苗挑野菜,山家不必远庖厨。
远游行复岁华新,懒学刘郎问大钧。一点不蒙稽古力,十分合作卧云身。
苦寒与酒渐增价,小雨为梅先辟尘。拟佩一壶江路去,花边醉堕白纶巾。
少年游宦日,肮脏耻沉浮。
见虎犹攘臂,逢狐肯叩头?力行虽自许,早退岂人谋。
小艇烟波上,飘然得远游。
银塘打尽万银梭,岸上笭箵来正多。
船载月明犹有月,无船无月欲如何。
别后琴声各一方,梦回千里忆传觞。官贫案牍逢多暇,人远音书望转长。
粤社诗才推俊逸,汉家治行继循良。等閒纵目云山外,宾从无由托郑庄。
汝南如一器,百千聚飞蚊。
终然鼓狂闹,啾啾竟谁闻。
议郎盛德後,清修继先芬。
未试霹雳手,低回从此君。
学官冷於水,虀盐度朝曛。
间蒙相暖热,破忧发孤欣。
君今又复去,冀北遂空群。
岂无一樽酒,谁与通殷勤。
大梁多豪英,故人满青云。
为谢黄叔度,鬓毛今白纷。
童子何知幸最深,父班籍湜奉登临。
挟经屡造芝兰室,挥尘常聆金玉音。
黄卷香焚春晼晚,绛纱人散夜萧森。
明朝只死丝纶下,回首青云万里心。
民有杀长吏,于理大悖之。
仁人根所自,吏德久已离。
击之柱后法,辇火救焚辎。
彼哉汉儒论,残贼忧软罢。
愿言敷国惠,以膏残民痍。
林憩无完室,舟行避恶滩。
异乡为客久,浮俗定交难。
草引春愁长,霜侵晓梦残。
忽闻城角动,归思若为安。
旰仄身无惮,寒暄疾有加。灾生纤女□,魂断濯龙车。
廞翣浮辰旭,边箫咽暝霞。唯留长乐注,刊羡在皇家。