六郡良家子,应募充羽林。边亭烽未息,往征阴山阴。
平沙万里望,白草莽萧森。悲风四面来,胡马有哀音。
矧伊中土士,能无泪沾襟。仰视雁南翔,悠悠伤我心。
所赖主将贤,爱士重千金。殊恩且未报,虽生焉足任。
誓将灭丑类,铭绩燕山岑。寄语闺中人,且勿常苦吟。
英雄江左费将军,淮海吴门旧策勋。又领貔貅三百万,誓清沙漠报明君。
闻说沙场渐倒戈,受降城北是滦河。胡姬窈窕随征马,胡酒葡萄载骆驼。
葱岭秋尘起,全军取月支。山川引行阵,蕃汉列旌旗。转战疲兵少,孤城外救迟。边人逢圣代,不见偃戈时。微雪军将出,吹笳天未明。观兵登古戍,斩将对双旌。分阵瞻山势,潜兵制马鸣。如今青史上,已有灭胡名。单于骄爱猎,放火到军城。乘月调新马,防秋置远营。空山朱戟影,寒碛铁衣声。度水逢胡说,沙阴有伏兵。
爪叶鳞条龙不盘,梳风幕翠一庭寒。
莫言只是人长短,须作浮云向上看。
从军朔方久,未省用干戈。只以恩信及,自然戎虏和。
边声动白草,烧色入枯河。每度因看猎,令人勇气多。
飞廉情性独何奢,尽日飘飘遍海涯。肯与雷霆袪号令,惯随霄汉逐烟霞。
渡江惊起千层浪,落圃吹残万树花。任是拂云栖凤竹,却教著处也横斜。
二十遴戏勇,从军事北荒。
流星飞玉弹,宝剑落秋霜。
书角吹杨柳,金山险马当。
长驱空朔漠,驰捷报明王。
强兵一夜度飞狐,大雪连营照鹿卢。
明月五原容射猎,长城万里不防胡。
单于塞外输龙马,天子宫中出虎符。
独有流黄机上泪,西风吹不到征夫。
昔闻从军苦,今见从军乐。从军岂真乐,毋乃为残虐。
我有灶下媪,全家住近洛。饭罢袖手閒,为我谈厓略。
昨有潼关兵,新调来襄鄂。入市逢酒肆,牛羊恣大嚼。
撒手出门去,佣保还诺诺。乘醉过青楼,应声奏箫籥。
幸蒙垂爱怜,临行簪珥攫。一夕报贼来,远近惊风鹤。
彼闻翻大喜,距踊如雀跃。沿途有村店,藉口制草屩。
毫无造物仁,俨同敝赋索。一人不如意,千百横刀槊。
民也告之官,县官惊以愕。投刺谒主帅,主帅殊落寞。
身家与性命,畴不儿郎托。似此区区者,九牛一毛灼。
掉头更不言,反是县官错。翌日拔队行,所在苦摽掠。
有马不刍秣,十匹百匹捉。有兵不肩荷,前车后车缚。
时或值商贾,搜求罄其橐。鞭夫如鞭狗,弹人如弹鹊。
一事稍阻挠,首级立时落。一级银二钱,请赏向戎幕。
娇姹谁家女,亦既成婚约。宁馨谁家儿,绕项金锁钥。
女驮马上去,男系民前铎。夫婿蹑迹追,爷娘望尘扑。
看看十里外,日已西山薄。明早见积骸,狼藉填沟壑。
家人哭之恸,捶胸更拊膊。保正为报营,营中方饮酌。
粉黛排屏风,珠宝堆山岳。开口未及说,身已贯木索。
裍置大旗边,自分死锋锷。倏见缚鸡来,认得羽毛驳。
今供役盘飧,昨食我稻穛。须臾兵尽醉,相邀纵六博。
卢雉信口呼,金钱信手摸。想见傥来物,源源不一涸。
乘间逃生归,思欲主帅吁。相距三百里,程途数日隔。
男儿生胡为,恨不兵籍著。呜呼彼军人,此孽何可作。
亦既客欺主,又复强凌弱。我闻湘泽间,近亦风声恶。
岂无儿在家,岂无女出阁。一旦有兵役,宁能免鼎镬。
天道信难知,作诗叩冥漠。