离离墙下桑,枝弱根何强。春风鼓萌檗,列树争辉光。
恒惧时雨歇,蕴隆嘉谷伤。秋水喜河伯,如何犹望洋。
少小不好学,大耋嗟面墙。
驱马谢长安,言遵路水干。初于驾帆日,即起迨家欢。
吴日悬归思,燕云送旅餐。王孙芳草绿,随路得行看。
一陈东风一阵寒,芭蕉长过石阑干。
只消几个瞢腾醉,看得春光到牡丹。
瞿宗吉云:“此诗刺淮张用事诸人也。
”
金陵新阁空中起,虎踞龙蟠凤双掎。
沉檀雕柱阚玉螭,丽华吹笙彩云里。
水晶帘空滤明月,三十六宫白于水。
红尘巴马四百秋,五城步障五花球。
彩绘山头盖宫殿,山前十二银潢流。
健娥五百曳锦缆,金莲吐影上下金银州。
二三狎客混歌舞,中有酒悲泪如雨。
嘉州讽谏三阁图,秦州别幸千花株。
回鹃队,鸦群呼。
夜半卷土昌泸渝,黄茅缚髻口衔璧。
草降表,王中书。
呜呼!《玉树》声中作唐虏,门外崇韬是擒虎。
将进酒,舞赵妇。歌吴娘,糟床嘈嘈落红雨,鲙刀聂聂飞琼霜。
金头鸡,银尾羊,主人举案劝客尝。孟公君卿坐满堂,高谈大辩洪钟撞。
金千重,玉千扛,不得收拾归黄肠,劝君秉烛饮此觞。
君不见东家牙筹未脱手,夜半妻啼不起床,悔不日饮十千场。
八骏瑶池一半归,锦袍欲脱玉腰围。君王手挟流星弹,莫打慈乌绕树飞。
君不见陈孟公,一生爱酒称豪雄。君不见扬子云,三世执戟徒工文。
得失如今两何有,劝君相逢且相寿。试看六印尽垂腰,何似一卮长在手。
莫惜黄金醉青春,几人不饮身亦贫。酒中有趣世不识,但好富贵亡其真。
便须吐车茵,莫畏丞相嗔。桃花满溪口,笑杀醒游人。
丝绳玉缸酿初熟,摇荡春光若波绿。前无御史可尽欢,倒著锦袍舞鸊鹆。
爱妾已去曲池平,此时欲饮焉能倾。地下应无酒垆处,何苦寂寞孤平生。
一杯一曲,我歌君续。明月自来,不须秉烛。五岳既远,三山亦空。
欲求神仙,在杯酒中。
寂寞复寂寞,秋风吹罗幕。
玉阶有微霜,桂树花已落。
昔为卷衣女,承欢在瑶阁。
弃鱼感泪多,当熊惭力弱。
宁知色易老,难求黄金药。
宫深去天远,忧思将何托?君恩非不深,妾命自轻保微躯
愿有报,和亲死沙漠。
三过吴门一面悭,眼中犹是旧朱颜。如何入画还相避?背坐拈毫对小鬟。
白头不柰隙驹催,惯饮屠酥醉后杯。百岁无多偏昼短,一年将尽又春来。
东君得地权终在,北斗随天柄已回。造物却还真宰手,众人今后试登台。