陶令归柴桑,种菊满东园。累累故侯瓜,五色耀青门。
物畅乃适志,身约道弥存。世路浩漫漫,是处有波澜。
变故在须臾,忧来原无端。朝为云中龙,暮为阱中猿。
黄雀岂不高,挟弹有王孙。遗荣如敝屣,弃置宁足论。
抚剑忽不怿,去上歌风台。河流日夕迅,莽莽寒云隤。
帐殿下牛羊,赑屃空蒿莱。极目见芒砀,古人骨已灰。
萧曹自刀笔,樊灌奋驽骀。欻起附龙凤,英风被八垓。
途穷蹶骏足,运适伸庸材。扰扰路旁子,畴知衷所哀?
职事相填委。文墨纷消散。
驰翰未暇食。日昃不知晏。
沉迷簿领间。回回自昏乱。
释此出西域。登高且游观。
方塘含白水。中有凫与雁。
安得肃肃羽。从尔浮波澜。
风约波痕远,云含野色低。
村舂向是急,山鸟爱晴啼。
牧笛过苹渚,溪船泊柳堤。
旅魂招未得,窗草更萋萋。
熨开诗眼静中观,春在虚无杳霭间。
风老山攀香世界,日烘踯躅锦屏山。
峙粮备岁蜂开户,坚壁防春燕抱关。
不被东风相鼓弄,苍波依旧日鸥闲。
浊酒一杯自酌酬,囊中不必问提流。卑卑此日无高论,秩秩谁人莫大猷。
李杜那能降巷伯,孙刘似欲拟荆州。乘桴未可浮沧海,且揭离骚读远游。
愔愔庭馆不飞花,如幕垂杨一桁遮。自是今年春较晚,红阑才茁牡丹芽。
云轻暮色转,草绿晨芳归。山墟罢寒晦,园泽润朝晖。
春心多感动,睹物情复悲。自君之去矣,兰堂罢鸣机。
徒知游宦是,不念别离非。
扑断清贫事,萧然一室居。雨将苔曼衍,秋与蕙清癯。
火白衣犹煖,香焦味有馀。山中足诗思,岂必灞桥驴。