东风马耳拂轻寒,柳眼新青雨未乾。留客野花遮略彴,狎人溪鸟上阑干。
苔花洗春雨,藉此听潺湲。终日无客至,满楼都是山。
百尺高台却暮寒,虎头城枕碧云端。萦回二水苍龙合,流下前溪十八滩。
颠倒持太阿,乃以柄授人。人或有怨恶,宁不伤吾身。
喟彼秦二世,委政托奸臣。指鹿以为马,非是孰敢云。
愿言把剑者,名器宜自珍。
仙岛依微近紫清,春光淡荡暖云生。
乍经树杪和烟湿,轻覆花枝过雨晴。
每日氤氲浮玉殿,常时缥缈护金茎。
从龙处处施甘泽,四海讴歌乐治平。
十日九自病,偶平还苦吟。
万金无枉志,千古有遗心。
静隐支凭几,寒搔发解簪。
南风久寂寞,谁继五弦琴。
关雎后之淑,棫朴君之明。
兔罝尚好德,况及公与卿。
所以彼行苇,敦然遂其生。
谁能弦此歌,为我发古声。
箜篌且勿弹,老夫不要听。
河边风浪起,亦作箜篌声。
古人抱恨死,今人抱恨生。
南邻卖妻者,秋夜难为情。
长安买歌舞,半是良家妇。
主人虽爱怜,贱妾那久住。
缘贫来卖身。不缘触夫怒。
日日登高楼,怅望宫南树。
野水连天碧,峰峦入海青。沧浪者谁子,一曲醉中听。
五年前事别,一说泪滂沱。帝业虽迁鼎,人心未倒戈。
日光疑白昼,天影愧清波。背立官塘路,风前慷慨歌。