万籁晓俱寂,风泉有远音。偶随清嶂去,因到白云深。
喷薄疑飞雪,冷清可照心。坐来天影澹,一曲韵瑶琴。
连夜朔风劲,满庭残叶翻。万山都削玉,一鹤尚当门。
沙远若无岸,楼高知有村。愧非梁苑笔,相对且倾尊。
长松百尺荫清溪,倒影波间势转低。
恰似春雷未惊蛰,髯龙头角暂皤泥。
箜篌且勿弹,老夫不要听。
河边风浪起,亦作箜篌声。
古人抱恨死,今人抱恨生。
南邻卖妻者,秋夜难为情。
长安买歌舞,半是良家妇。
主人虽爱怜,贱妾那久住。
缘贫来卖身。不缘触夫怒。
日日登高楼,怅望宫南树。
前日使君佩铜鱼,雅望已合升华涂。一遭黯黮诚非辜,人为叹愤我若无。
夷州已非人所居,况复筦库治赢馀。幸及瓜时笑还都,襟怀落落真丈夫。
我行大梁道,日夕黄河渡。河水浩漫漫,故乡在何处?
风起广沙岸,烟昏远野树。孤舟乘危波,惝恍不敢顾。
游子杳天末,谁识南荒路?
粝食粗衣随分过,堆金积帛欲如何。
百年身后一丘土,贫富高低争几多。
五年前事别,一说泪滂沱。帝业虽迁鼎,人心未倒戈。
日光疑白昼,天影愧清波。背立官塘路,风前慷慨歌。
猗兰生幽林,秀叶凝绿滋。
含芬静不发,默与清风期。
美人闲婉娈,遗世从云螭。
袖中双珠明,照人冰玉姿。
群动溺忧患,閟光无同嘻。
寂寥岁将晚,独往歌紫芝。
淫雨弥半月,河流涨通衢。旧畿十万家,太半忧为鱼。
旅楼起复卧,神气郁不舒。床床苦漏湿,岂暇论侏儒。
缅怀十载间,洚水频三吴。三吴莽一壑,平陆纷施罛。
老羸委沟溪,少壮泣路隅。鬻卖及男女,庶几活须臾。
民穷已到骨,乃复剥其肤。自天发明断,元恶随就诛。
畴咨用稷契,跻世当黄虞。政拟疮痍瘳,讵意疾痛呼。
阴阳系调燮,此理信不诬。寄言秉钧者,治安宜早图。