朝出太学门,广路长飙飞。如可缁尘微,污我如雪衣。
拟足投清净,入寺扣禅扉。遇彼赏心人,发言破夕霏。
既见弥明句,乃知侯喜微。琅琅发妙语,慰此渴与饥。
小卷大字书,一一各有归。更以金玉赠,万丈生光辉。
日落微云收,明月满书帏。
心事分明说与君,功名已付峡西云。
只须相我穷吟骨,清比唐人得几分。
夫子宦游三十年,乞身归老旧林泉。须知朝路抽簪后,不要乡人负弩前。
儒素生涯图史富,官清门户子孙贤。羡君此去浑无事,满眼青山剑外天。
碧眼不输岩下电,清诗迸出陇头泷。何须更下牢关铁,出没无心月在江。
大化不自言,委之在英才。
玄门非有闭,苦学当自开。
世上百代名,莫遣寒如灰。
晨鸡固自勉,男子胡为哉。
胸中一片地,无使容纤埃。
海鸥尚可狎,人世何嫌猜。
勤慎君子职,颜闵如琼瑰。
克薄小人事,斯辈真可哀。
放荡功不遂,满盈身亦灾。
将心须内疚,祸福本无媒。
男儿亦可怜,立功在北边。陈头横却月,马腹带连钱。
怀戈发陇坻,乘冻至辽川。微诚君不爱,终自直如弦。
去年苍柏曾吾寿,此日青松又入图。好著茅亭覆嵇阮,山河天地觅黄垆。
客行西入函关道,秀气东来满关好。
北顾黄河天际流,回望荆山欲倾倒。
前瞻太华三峰高,中天屹立争雄豪。
群山朝岳皆西走,势似长风驱海涛。
金天杀气何萧爽,羽驾飙轮应可往。
安得云梯倚碧空,上拂烟霞看仙掌。
儒衣僧帽道人鞋,天下青山骨可埋。若说向时豪杰处,五陵鞍马洛阳街。
倐烁夕星流。
昱奕朝露团。
粲粲乌有停。
泫泫岂暂安。
徂龄速飞电。
颓节骛惊湍。
览物起悲绪。
顾已识忧端。
朽貌改鲜色。
悴容变柔颜。
变改茍催促。
容色乌盘桓。
亹亹衰期迫。
靡靡壮志阑。
既惭臧孙慨。
先愧杨子叹。
寸阴果有逝。
尺素竟无观。
幸赊道念戚。
且取长歌欢。