盖世英雄冠古今,干戈未定日相寻。
帐中一夕悲歌处,霸气难降儿女心。
凭阑久,归绣帏,下危楼强把金莲撒。深沉院宇朱扉亚,立苍苔冷透凌波袜。
数归期空画短琼簪,揾啼痕频湿香罗帕。
九日郊原喜放晴,黄云满地正秋成。松山落叶随风下,花径浮香逐马行。
远水接天开四界,高林栖寺隔重城。醉来移席冠犹整,安得风流似孟生。
秋雨梧桐退老时,寒城九日正霏霏。
功名不直三杯酒,世事真如一局横。
头且插教黄菊满,手今莫负紫螯肥。
壮怀无复登临恨,破帽西风一任吹。
客楼坐阅帝居移,强赋愁边九日诗。
称寿无从辜菊把,避灾何处愧茱枝。
兴如陷贼蓝田月,吟到闻兵汉北时。
万里朔风将梦去,故园鸥鹭诉相思。
惆怅重阳日,空山野菊新。蒹葭百战地,江海十年人。叹老堪衰柳,伤秋对白蘋.孤楼闻夕磬,塘路向城闉。
一行作吏废欢游,九日登临拟尽酬。诗有少陵难著语,菊无元亮不成秋。
云山自笑头将鹤,人海谁知我亦鸥。幸遇佳辰莫辞醉,浮云今古剧悠悠。
懒把黄花插满头,正缘老大见花羞。
年来颇恨儒冠误,好倩西风吹去休。
翠条盈尺怜孤秀,植向西窗待月轩。轻剪绿丝秋叶暗,
密扶纤干夏阴繁。故山手种空怀想,温室心知不敢言。
看尔拂云今得地,莫随陵谷改深根。
故人赏我趣,挈(qiè)壶相与至。
班荆坐松下,数斟(zhēn)已复醉。
父老杂乱言,觞(shāng)酌(zhuó)失行次。
不觉知有我,安知物为贵。
悠悠迷所留,酒中有深味。
老友赏识我志趣,相约携酒到一起。
荆柴铺地松下坐,酒过数巡已酣醉。
父老相杂乱言语,行杯饮酒失次第。
不觉世上有我在,身外之物何足贵?
神志恍惚在酒中,酒中自有深意味。
故人:老朋友。挈壶:提壶。壶指酒壶。相与至:结伴而来。
班荆:铺荆于地。荆,落叶灌木。这里指荆棘杂草。
行次:指斟酒、饮酒的先后次序。觞酌:亦作“觞勺”、“觞杓”。饮酒器。也指饮酒。
悠悠:这里形容醉后精神恍惚的样子。迷所留:谓沉缅留恋于酒。深味:深刻的意味。这里主要是指托醉可以忘却世俗,消忧免祸。