良田水旱不妨耕,海际成田禾罕生。一夜潮来留剩水,民家辛苦望西成。
臧谷亡羊等是痴,塞翁失马浪成悲。
本非真鹿梦何淮,未必无钓且迟。
蛟龙暂与蚖蛇肆,鸿鹄那教燕雀知。
暮四朝三狙莫怒,会看挟乙走狐狸。
重阳寻胜槩,出郭抵云山。梵宇栖迟外,田家指顾间。
人言生处乐,我羡此中閒。景行东篱下,螺杯且驻颜。
体力今何似,函书阙到门。
匆匆缘不暇,负负复何言。
此口忘疏远,明公实见存。
扪参怀蜀道,叱驭忆王尊。
禀命孤且贱,少为病所婴。八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。是月胡入洛,明年天陨星。
夜行登灞陵,惝恍靡所征。云海一翻荡,鱼龙俱不宁。
因浮襄江流,远寄鄱阳城。鄱阳富学徒,诮我戆无营。
谕以诗礼义,勖随宾荐名。舟车更滞留,水陆互阴晴。
晓望怯云阵,夜愁惊鹤声。凄凄指宋郊,浩浩入秦京。
沴气既风散,皇威如日明。方逢粟比金,未识公与卿。
十上不可待,三年竟无成。偶为达者知,扬我于王廷。
素志且不立,青袍徒见萦。昏孱夙自保,静躁本殊形。
始趋甘棠阴,旋遇密人迎。考实绩无取,责能才固轻。
新丰古离宫,宫树锁云扃。中复莅兹邑,往惟曾所经。
缭垣何逶迤,水殿亦峥嵘。夜雨滴金砌,阴风吹玉楹。
官曹虽检率,国步日夷平。命蹇固安分,祸来非有萌。
因逢骇浪飘,几落无辜刑。巍巍登坛臣,独正天柱倾。
悄悄失途子,分将秋草并。百年甘守素,一顾乃拾青。
相逢十月交,众卉飘已零。感旧谅戚戚,问孤恳茕茕。
侍郎文章宗,杰出淮楚灵。掌赋若吹籁,司言如建瓴。
郎中善馀庆,雅韵与琴清。郁郁松带雪,萧萧鸿入冥。
员外真贵儒,弱冠被华缨。月香飘桂实,乳溜滴琼英。
补阙思冲融,巾拂艺亦精。彩蝶戏芳圃,瑞云凝翠屏。
拾遗兴难侔,逸调旷无程。九酝贮弥洁,三花寒转馨。
校书才智雄,举世一娉婷。赌墅鬼神变,属词鸾凤惊。
差肩曳长裾,总辔奉和铃。共赋瑶台雪,同观金谷筝。
倚天方比剑,沈井忽如瓶。神昧不可问,天高莫尔听。
君持玉盘珠,泻我怀袖盈。读罢涕交颐,愿言跻百龄。
萝架疏林漏月明,藤轮小凭纳宵清。瓜葫磊砢论庭实,箫管中和辨乐声。
露地及忘炎暑在,秋河先见夜云轻。一身自了从人说,历劫逃虚不近名。
朔土秋气高,日夕来凉幰。
鸿雁已南乡,游子寒无衣。
履霜戒坚冰,几者动之微。
所以漆室女,浩叹忧园葵。
烨烨阶下兰,一夕遽变衰。
愁来谁与语,有酒聊自挥。
故乡岂不怀,我行尚迟迟。
百年同适客,何事主叹悲。
自入李杨河,青山两岸多。马当峰夹险,龙渡峡流梭。
突兀一拳石,奔腾万顷波。今朝逢小至,击楫大风歌。
人间久厌雨,最快是初晴。
骤见碧林影,喜闻归雁声。
乾坤一苏醒,耳目两聪明。
寄语浮云意,休来污太清。
春色撩人不奈渠,红尘无处可飞凫。悬知桃李付流水,来看垂杨十万株。