仙人剪水银河边,仙风吹散花联翩。
明星撩乱入我眼,风紧一阵随天旋。
如今谁卧剡溪雪,如今谁访山阴船。
古人气韵不可见,晓来对此空悠然。
檐前未觉眼界豁,临眺忽忆楼居仙。
若为留得数玉树,六月绕屋生清妍。
两京多节物,三日最遨游。丽日风徐卷,香尘雨暂收。
红桃初下地,绿柳半垂沟。童子成春服,宫人罢射鞴。
禊堂通汉苑,解席绕秦楼。束皙言谈妙,张华史汉遒。
无亭不驻马,何浦不横舟。舞籥千门度,帷屏百道流。
金丸向鸟落,芳饵接鱼投。濯秽怜清浅,迎祥乐献酬。
灵刍陈欲弃,神药曝应休。谁念招魂节,翻为御魅囚。
朋从天外尽,心赏日南求。铜柱威丹徼,朱崖镇火陬。
炎蒸连晓夕,瘴疠满冬秋。西水何时贷,南方讵可留。
无人对炉酒,宁缓去乡忧。
逾七高年患采薪,凭谁著手竟回春。剧时共拟游仙咏,愈后翻疑隔世人。
却病味尝甘芋美,引年酒酿野萸新。由来不药中医说,仔细思之定有因。
罢酒寻花涉断矶,颠跻犹复强褰衣。
可怜醉眼无分别,却把旁边柳折归。
卧病喜惊重九至,扶疲犹上最高楼。万山木落天围岭,二水潦低石作洲。
骏马鸣风思远道,苍鹰整翮待高秋。会看四海为家日,北望中原气倍遒。
盖世英雄冠古今,干戈未定日相寻。
帐中一夕悲歌处,霸气难降儿女心。
凭阑久,归绣帏,下危楼强把金莲撒。深沉院宇朱扉亚,立苍苔冷透凌波袜。
数归期空画短琼簪,揾啼痕频湿香罗帕。
九日郊原喜放晴,黄云满地正秋成。松山落叶随风下,花径浮香逐马行。
远水接天开四界,高林栖寺隔重城。醉来移席冠犹整,安得风流似孟生。
秋雨梧桐退老时,寒城九日正霏霏。
功名不直三杯酒,世事真如一局横。
头且插教黄菊满,手今莫负紫螯肥。
壮怀无复登临恨,破帽西风一任吹。
客楼坐阅帝居移,强赋愁边九日诗。
称寿无从辜菊把,避灾何处愧茱枝。
兴如陷贼蓝田月,吟到闻兵汉北时。
万里朔风将梦去,故园鸥鹭诉相思。