老桐初无异,憔悴辈散木。
良材固自信,终岁委空谷。
孤根听霜霰,厥命寄樵牧。
虽云具宫徵,谁意望琴筑。
天公怜冤愤,霹雳驱怪伏。
蛟龙出苍干,电火燃裂腹。
造物一愍吊,为惠在反覆。
神驰变废物,瞻赏改旧目。
裂为君子琴,日奏太古曲。
因知物兴废,尚尔转祸福。
志士抱孤操,来者怳未卜。
壮年昧筹算,奚用定荣辱。
对策瞻龙衮,承恩拜玉墀。一枝蟾影在,八叶凤毛奇。
泸水文星见,南昌化雨施。哦松来上邑,采菊向东篱。
解绶归来日,掀髯舒啸时。空悬徐孺榻,长下董生帷。
清节诚能守,高风自可追。才华今代重,辞翰古人期。
每惜交游晚,重来会面迟。天清梅雨歇,江阔柳云垂。
欲剪萧斋烛,细论彭泽诗。吟怀共倾倒,庶用慰深思。
天地闭不泰,贤人隐山泽。如何尧舜代,箕颍有逸客。
消长存乎时,出处惟所适。箕子之明夷,钓筑亦潜迹。
乘桴海上游,采芝商中匿。有道盍来仪,经纶建皇极。
致君义轩庭,安民仁寿域。岂必同蚯蚓,蟠屈泥中食。
托足青山形自逸,鼎炉时复飞黄金。举头汉楚有成败,侧身天地无古今。
白云半枕清都晚,玉液千行紫雾深。此去仙郎家不远,碧桃溪岸欲成林。
衲僧命脉顶门眼,点著无端头角生。
犹幸家园田地稳,得深耕处且深耕。
疏柳飘零,暮鸦寒集,都门送客,斜阳影里。野色沈沈,翠微隐隐,遥指故乡云外。聚久交情厚,对西风、争忍分袂。饮散宾朋,画船去也,平芜千里。因记。小轩无寐。观夜月凭阑,共论深契。绛帐清闲,杏坛优暇,当念宴游同醉。南北烟波远,愿无忘、音书频寄。未知名宦拘人,异日相逢何地。
木海亭前花似锦,岭头梅蕊怯风沙。
正如隐者归幽谷,鹤版徵书未到家。
故园今在灞陵西,江畔逢君醉不迷。
小弟邻庄尚渔猎,一封书寄数行啼。
曾忆相逢月台下,清谈犹自带烟霞。避喧却爱山中寺,访旧还寻海上槎。
石鼎烹茶分野水,纸窗剪烛看檐花。定知归去松萝路,犹向云间采药芽。
下瞰县崖老木稠,轻风毛发散凉秋。苍苔白石梦初觉,霁月疏云山欲流。