柏府辞朱绂,蓬山敝素襟。楼前得湖水,庭际散园林。
雾阁穿龙窟,风筝咽凤音。花时多酿酒,能费几黄金。
双扇题诗愁别意。碧筠新制。几年风雨泣湘江,染尽了、斑斑泪。
误纳佳人袖里。怕添憔悴。索还未许但须藏,慎莫展、相思字。
神山九折溪,沿溯此中半。水深波浪阔,浮绿春涣涣。
上有苍石屏,百仞耸雄观。崭岩露垠堮,突兀倚霄汉。
浅麓下萦回,深林久丛灌。胡然閟千载,逮此开一旦。
我乘新村船,辍棹青草岸。榛莽喜诛锄,面势穷考按。
居然一环堵,妙处岂轮奂。左右矗奇峰,踌躇极佳玩。
是时芳节阑,红绿纷有烂。好鸟时一鸣,王孙远相唤。
暂游意已惬,独往身犹绊。珍重舍瑟人,重来足幽伴。
村外柳烟深锁。晚寒惊破。强沽残酒熨春愁,已节候、梨花过。
望尽隔江星火。拥衾独坐。断钟隐隐欲霜天,问可有、诗魂堕。
一枕西堂醒否。绕帘烟雨。曲阑干外即天涯,又绿到、伤心处。
目断年时蘅浦。暗愁无绪。画轮碾破不成茵,怎绊得、春风住。
吴民嗜钱如嗜饴,天属之爱亦可移。
养女日夜望成长,长成未必为民妻。
百金求师教歌舞,便望将身赡门户。
一家饱暖不自怜,傍人视之方垂涎。
朱门列屋争妍丽,百计逢迎主人意。
常时疏弃自悲啼,一旦承恩多妒忌。
古人怕为荡子妇,夜夜孤眠泪如雨。
今人甘为贵人妾,得意失意花上月,
荡子不归宁空房。主人喜怒多不常。
焦团坐破添云甑,佛多长命。白堤游女十分娇,偏唤出、韩康姓。
一派冷香诗径,淹留无定。直饶手挽上池来,怕未识、英雄病。
千级穿萝望渐平,万峰拥笏骤相迎。秋空月并蟾蜍吐,夜壑风疑虎豹惊。
荒草不传兰若迹,古松犹识范祠名。自怜长诵先忧语,拄颊看山尽此生。
独倚天平望八荒,白云泉上每徬徨。双崖
渡水复渡水,看花还看花。
春风江上路,不觉到君家。
一路上渡过了一道水又一道水,河边路旁长满了看也看不尽的鲜花。
因为一路上春光明媚、风景幽美,我不知不觉就来到您的家了。
君:指姓胡的隐士。