料峭东风破客衣,春寒不比腊前时。
绝怜墙角樱桃树,全似梅花雪后枝。
粉香销尽骨犹清,望断瑶台转有情。
便是百花无此分,看看事业到和羹。
去岁清明花簇檐,今年寒食尚凝严。往来忙煞蜂儿翅,偷采崖花酿蜜甜。
二月漫漫雪满山,群芳空向雪中看。
幽亭酌酒且沈醉,要为小园花{堧土换食}寒。
春意枝间忽暗惊,乘风作阵去纵横。
苍苔可忍欺香骨,粉蝶无端乱舞英。
有恨应羞霜月照,锺情犹赖晚风轻。
梦回一夜频搔首,肠断空阶骤雨声。
漠漠阴云匝地垂,年年怯过禁烟时。
晓风幸自浑无力,柳外微微弄酒旗。
细雨疏风暖尚遥,琴书客邸更萧条。怪来杨柳眉犹蹙,残雪墙阴未尽消。
积善云有报,夷叔在西山。
善恶苟不应,何事空立言!
九十行带索,饥寒况当年。
不赖固穷节,百世当谁传。
据说积善有善报,夷叔饿死在西山。
善恶如果不报应,为何还要立空言!
荣公九十绳为带,饥寒更甚于壮年。
不靠固穷守高节,声名百世怎流传。
云有报:说是有报应。指善报。夷叔:伯夷、叔齐,商朝孤竹君的两个儿子。孤竹君死后,兄弟二人因都不肯继位为君而一起出逃。周灭商后,二人耻食周粟,隐于首阳山,采薇(野菜)而食,最后饿死。
苟:如果。何事:为什么。立言:树立格言。
况:甚,更加。当年:指壮年。
固穷节:固守穷困的节操。
晴雪霏霏洒砌苔,浪蜂欲去更徘徊。空传淡影浮歌扇,不送寒香入酒杯。
陇首故人千里隔,江南驿使几时回。翠禽莫怨高楼笛,一度春风一度开。