读书虽苦亦何知,仕宦纷纷强此时。旧学望君真短短,新诗爱我已枝枝。
清生野槛晨风远,暖度山窗昼日迟。出处从今能自卜,不庸蓍蔡已无疑。
快着青冥软玉鞭,稳骑騄耳踏云烟。便持全蜀无双誉,去听宾胪第一传。
众所望君皆尔耳,人之好我岂云然。古来名下无虚士,试玩盈科放海篇。
昧爽发汾水,崇朝经白沟。茫茫古战场,四时天为秋。
断魄化腐草,精灵化寒飕。英雄不可招,世事如东流。
惟有战士骨,万古无人收。依依野草黄,恻恻行人愁。
行人愁未已,四海方戈矛。
蓬庐墓版出梨洲,名德由来甲甬勾。谁与使君振清白,应怜公子最风流。
滇黔秦楚题名遍,水墨烟云秃笔收。祗有一端成缺憾,醉乡茅土不封侯。
新绿毵毯阴濛濛,明朝知有清明风。扁舟径到重湖里,南屏山色碧于水。
当垆少妇笑倚门,春愁飞上蛱蝶裙。顾谓游人试缓步,前头便是苍公墓。
冬青花信杳不来,愿君酹之酒一杯。酒酣长啸倾墨椀,诗成低唱叶檀扳。
东台之东西台西,聊借花游漫兴题。春光合为词人使,转眼花期过廿四。
多情少妇乞短笺,借问即席成几篇。
七尺疑金铸,须眉尚俨然。茫茫亡国戚,忽忽荷戈年。
甬上曾弭节,先人辱赠笺。一军惊失守,连趼各殊天。
珍重山居誓,苍凉野哭篇。哲昆棠荫在,赐庙海隅悬。
馎饦诗无敌,蟛蜞话足传。归东聊堕马,哭弟几摧弦。
族未零王葛,居胡变海田。清高肃遗像,感槩望遥阡。
式里重思旧,披图愿执鞭。可怜廿四气,早已化云烟。
学士才名半滑稽,沧浪歌里得新知。静思金马门前直,那似芦花被底时?
梦与朝云行处近,醉从江月到来迟。风流满纸龙蛇字,传遍梁山是此诗。
君臣诡遇一呆僧,禊帖虽来事可惩。谁料万年归葬后,却将茧纸累昭陵。
贵贱交游二十年,忍将老泪洒新阡。盖棺不必论身后,入室犹如在眼前。
一首诗今为尔惜,数行志在得人编。钱塘吟士长相望,潘阆林逋孰后先?
年年长与柳争春,数点风前更可人。待得绿阴成子后,暗香疏影总随身。