一尊方喜细论文,春草题诗又送君。手握管城言不尽,诗坛谁复将中军。
凄凉伤岁暮,飘泊又春初。裘敝因除目,骨销是谤书。
莫缘臣节苦,便与世情疏。迢递苍梧道,新恩未可虚。
吾从骥足杨茂卿,性灵且奇才甚清。海内方微风雅道,邺中更有文章盟。扣寂由来在渊思,搜奇本自通禅智。王维证时符水月,杜甫狂处遗天地。流水东西岐路分,幽州迢递旧来闻。若为向北驱疲马,山似寒空塞似云。
昔闻杨伯起,拖金振清风。高华积海外,名实满山东。
自有五都相,非无四世公。临窗惊白日,倚匣曳轻虹。
愿持鹪鹩羽,岁暮依梧桐。
客子惨无欢,送别江之干。白云方渺渺,黄鸟尚关关。
纠纷巫山石,合沓洞庭澜。行衣侵晓露,征舠犯夜湍。
无因停合浦,见此去珠还。
树响浃山来,猿声绕岫急。旅帆风飘扬,行巾露沾湿。
深浪暗蒹葭,浓云没城邑。不见别离人,独有相思泣。
东平与南平。
今古两步兵。
素心爱美酒。
不是顾专城。
谪官桃源去。
寻花几处行。
秦人如旧识。
出户笑相迎。
毖彼明泉,馥矣芳荑。扬晔神皋,澄清灵溪。灼灼吾秀,徽美是谐。
誉必德昭,志由业栖。
憩凤于林,养龙在泉。舍潜就跃,假云翔天。饪以味变,台以明宣。
言辞戚朝,聿来鼎藩。
昔尔同事,谓予偕征。暌合无朕,聚散有情。我端北署,子腾南溟。
申非授乖,饮泪凄声。
缅邈荆巫,杳翳江湍。三千既旷,繇役实难。想像微景,延伫音翰。
因云往情,感风来叹。
寝处燕说,指辰忌薄。仳离未几,节至采获。静念霜繁,长怀景落。
人道分虑,前期靡托。
视听易狎,冲用难本。违真一差,顺性谁卷。颜子悔伤,蘧生化善。
心愧虽厚,行迷未远。平生结诚,久要罔转。警掉候风,侧望双反。
少年不得意,落魄无安居。愿随任公子,欲钓吞舟鱼。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。兰生谷底人不锄,
云在高山空卷舒。汉家天子驰驷马,赤军蜀道迎相如。
天门九重谒圣人,龙颜一解四海春。彤庭左右呼万岁,
拜贺明主收沉沦。翰林秉笔回英眄,麟阁峥嵘谁可见。
承恩初入银台门,著书独在金銮殿。龙钩雕镫白玉鞍,
象床绮席黄金盘。当时笑我微贱者,却来请谒为交欢。
一朝谢病游江海,畴昔相知几人在。前门长揖后门关,
今日结交明日改。爱君山岳心不移,随君云雾迷所为。
梦得池塘生春草,使我长价登楼诗。别后遥传临海作,
可见羊何共和之。
老色秋蒲晚,朱颜玉树春。年方贾生妙,诗似庾郎新。
黄墓初倾盖,青墩欲买邻。知君真似舅,笑我作陈人。