洞庭之潴八百里,摇星簸日无时已。蛟妖蜃怪族各殊,琐碎讵敢窥神鲤。
曲陵屃屃巨背高,大帜炜炜朱鬐骚。金鳞六六足百劫,珍目两两横波涛。
负舟一听轩辕乐,再驾湘妃返南国。还从汨水葬灵均,自是悠然无底壑。
此物神奇亦相世,得符麟凤称嘉瑞。楼船绣斧撼天来,瞥见乃在春湖澨。
丹青鱍鱍光芒动,画工那许知神用。满堂宾客但咄嗟,衰予感旧堪长恸。
伊昔毅皇岁丁卯,秋旦拿舟发江表。正书玄龙矫矫飞,壮观自诧平生少。
光阴流转如振埃,谛视赤鲤□龙材。龙材龙材,慎尔变化谁能猜,江南无处无风雷。
伎儿欲誇众,喜占衢路交。系组不厌长,缚竿不厌高。
空中纷往来,巧捷如飞猱。却行欠肤寸,倒絓连秋毫。
参差有万一,齑粉安可逃。钱刀不盈掬,身世轻鸿毛。
徒资旁观好,曹偶相称褒。岂知从事者,处之危且劳。
有酒幸借我,无酒还须酤。丹灶火正红,养我老病躯。
念子知我素,青丝系玉壶。四体三字母,得之苏竹湖。
慇勤送清江,儿孙学步趋。端阳在伊迩,黄雄泛菖蒲。
南下荐先茔,顾子同欢娱。我将弹冠出,来岁知同无。
门有万里客,不剑亦不琴。手持漶灭刺,欲语泪先淫。
家本东鲁儒,豪举世难任。游戏孟诸野,射猎峄山岑。
徒手殪猛虎,仰面接飞禽。十五学孙吴,出身为羽林。
曾随汉车骑,逐虏塞垣阴。勇略颇自许,意气人所钦。
一朝时事改,避难五溪深。是时戈船将,十万靖南侵。
攘臂千夫长,捐躯百战临。论功无分寸,谗害复相寻。
廿载事戎行,家远绝信音。笑谈皆按剑,勋业遂泥沉。
丈夫赴国难,肯负平生心。桑榆幸未晚,壮图希自今。
暂辍南征曲,为君东武吟。
袅袅青梧枝,结根缘高冈。兰生丛薄中,馨香随风扬。
惟昔与吾子,嬉游翰墨场。早朝趋建礼,晚沐出长杨。
饮我以醇酒,示我以周行。佳言比弦韦,佩之充明珰。
今晨念远别,揽衣起徬皇。车徒将入洛,文赋已游梁。
征马思长路,栖凫怨孤颃。念当从子逝,翮短不能翔。
南陆鹜修轸,良会安可常。改途陟嵩少,为我吸玉浆。
倘逢三花树,采采莫相忘。
忆弟心如岁,忧时发欲星。衣裳带月入,涕泪及秋零。
小邑歌鸿雁,高原起鹡鸰。忽闻颂声作,频使客愁醒。
负郭园池带宅田,老晴天气太平年。穫来黍稻丛高廪,散出牛羊满近川。
饙启甑山腾雾霭,蚁香醅瓮起沦涟。斜阳一枕西窗梦,纵有丹青不与传。
病学安心未有方,清斋聊欲寄僧廊。檐花细雨思公甚,尘海西风为底忙。
薝卜定应谁共嗅,醍醐遥羡独先尝。石翁妙语清人骨,吟断东轩一缕香。
鹄立朱衣正殿东,炉烟飘动讲帷风。百年礼乐逢昌运,乙夜勤劳仰圣躬。
毫末岂能裨海岳,精诚直欲感苍穹。邠风无逸前王训,稽首钧天意万重。
裴侯失婴儿,心肠如焚煎。
爱玩白玉玦,坠地不复全。
收拾见颜色,莹澈犹自妍。
凤皇生九雏,一卵破易捐。
况多令男子,拭泪慰目前。