玄天大无匹,要亦有穷处。不知穷处外,旷莽复何寓。
茫然仰太虚,㗳尔消万虑。规规尘网中,龌龊焉足谕。
云影曚昽日洒晖,金湖西畔晚阴微。渔舟缭绕青山去,枫叶追随白鸟飞。
摩诘家风非世有,渊明心性与时违。近来病瘠连诗瘦,翻爱西台字样肥。
忆昔扬州看月华,满城弦管满人家。可怜今夜中秋月,独照寒蛩泣细沙。
突兀高台参土成,人言暴客此分赢。饮泉清节令寥落,可但梁山独坛名。
兔葵燕麦旧人家,曾唱南朝玉树花。寒暑又随风日转,东陵谁种邵平瓜。
日落群山返照馀,槐阴梦觉夕阳初。夜闲不畏更筹短,收取流萤映读书。
多事池边促织儿,声声哀怨旅魂知。干戈满地无机杼,长夜辛勤说与谁。
鬼门竹管动轻灰,春色先从地底来。月落江城闻画角,五更残梦一时回。
莫道花开便是春,莫言沙涨即成津。
南风过了东风起,愁杀江头待渡人。
昔现将军身,今为维摩诘。维摩与将军,威慈无等匹。
霜甲耀冰河,红云涌初日。角响万弦齐,气壮长鲸失。
转此雄猛姿,斋头亲绣佛。参禅须铁汉,髻珠自可得。
海赤珊瑚红,山寒碧玉出。一手挥慧剑,剿彻群魔窟。
水竭爱河源,果结菩提实。才种白莲池,喜君入我室。
雅志迈圣贤,高谊坚胶漆。佛法有干城,皇家多柱石。
与君玉海游,万劫从今日。琥珀夜光珠,不如松柏质。
持此不变操,中流生六翮。大雪满嵩山,寒风自披拂。
神椿岂计年,天浆浇茂德。