身与瑶姬并得仙,兰枝同秀玉同坚。车轮几从三山驾,鞶帨曾分八茧绵。
沁水林园今孰盛,晋卿文采世争传。小春明日长生燕,遥听鸾箫又隔年。
别君才两月,思君已三秋。我寻京口渡,君逆广陵舟。
隔岸吴山色,未到愿已酬。况有故人酒,因之成胜游。
金焦两拳石,东控帝王州。长风吹不去,惊浪没还浮。
城回碧嶂转,日照沧波流。遂恐乘流去,去去访蓬丘。
北固时已暮,南徐不可度。倒影入西池,东挂秣陵树。
玉岛暂栖止,松房尽临水。涛声清客枕,梵响洗尘耳。
夜半坐矶头,江月映江楼。天低若堕水,水碧涵天秋。
晚寻焦君迹,云霞似相识。浥露采瑶芝,看松坐白石。
水底瘗鹤铭,求之不能得。欲探骊龙宫,更烦象罔力。
招隐与甘露,相去不盈步。褰裳往从之,飙车入云雾。
其馀皆小琐,不足烦回顾。归潮信天风,三山近若空。
回望金银阙,恍在碧烟中。此时与君别,分手类飘蓬。
天明挂帆去,云海意何穷。
大峪秦城北,神泉汉苑东。登高携远客,临水怅离鸿。
旧好情难别,新知乐未终。烟横青嶂断,霜落古台空。
竹树摇葭岸,兰桡溯菊丛。偶然成聚散,延眺意何穷。
一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
无情白日去如梭,有限青春可柰何。江北风沙人住少,江南粳稻雁来多。
生长吴侬不记春,乡音旋改踏京尘。丫头小妓相偎坐,众里矜誇是北人。
金陵好是帝王州,城下秦淮水北流。
惆怅江南旧花月,女儿尽作北歌讴。
杨柳正萋萋,门前碧草齐。别离如昨日,白发满春闺。
飘花兼泪落,行云逐望迷。绿苔凝履迹,粉汗浥书题。
梦到龙沙北,魂销马邑西。卷帘双燕入,开镜一莺啼。
肠共吴江绕,眉将楚岫低。攀枝怜并蒂,窥沼妒双栖。
跃水宁无剑,通天亦有犀。那看明月夜,登楼惑马蹄。
柏叶萧疏柳叶黄,露华如玉缀空廊。
丹心欲共灯花结,白发偏随漏水长。
月色故园同窈窕,虫声此夜独凄凉。
寒鸦莫更啼金井,衰病能堪几断肠。
天柱坛前更讲闻,风云变化眼俱新。还舟传意无传诀,服食惟应更入神。