圣作万物睹,如日天之中。玉帛来群后,车书庆大同。
翔毂临驰道,鸣佩集上宫。天香满臣袖,封事达帝聪。
衮职惭无补,赓歌颂成功。
展开阅读全文
四百源流尽,三分气燄高。西州称险隘,玄德夸英豪。
统正图王策,关张汗马劳。相雄争胜负,所得仅纤毫。
当世安危虑,斯人智识滔。潜身规去就,择主事游遨。
仗顺亲归汉,平凶首问曹。河间屠血肉,江表战风涛。
雅意存中国,单师静不毛。安知深政术,指画露兵韬。
顾托情尤重,君臣义可褒。南征才解甲,北伐遽投醪。
渭水开营壁,祁山拥节旄。乾坤悲拆裂,荆棘誓锄薅。
远结孙权援,亲将仲达鏖。刘宗难再起,郭坞已长号。
家国犹殷富,衣冠亦俊髦。中途亡辔策,束手类猿猱。
事业垂千载,风流尚一陶。民思夔子国,庙枕蜀江皋。
寿史徒讥议,裴碑自固牢。丹青严壮观,松桧尽萧骚。
丑虏终为患,长弓未见櫜。吁嗟擒纵术,祠下涕沾袍。
佳节无佳句,留连小县城。客来炉火著,人静佛灯明。
把酒随时俗,高吟属弟兄。令人惊岁月,屈指是新正。
展开阅读全文
仲春辞国门,畏途横万里。越淮乘楚嶂,造江泛吴汜。
严程无休隙,日夜涉风水。昔闻垂堂言,将诫千金子。
问余何奇剥,迁窜极炎鄙。揆己道德馀,幼闻虚白旨。
贵身贱外物,抗迹远尘轨。朝游伊水湄,夕卧箕山趾。
妙年拙自晦,皎洁弄文史。谬辱紫泥书,挥翰青云里。
事往每增伤,宠来常誓止。铭骨怀报称,逆鳞让金紫。
安位衅潜构,退耕祸犹起。栖岩实吾策,触藩诚内耻。
济济同时人,台庭鸣剑履。愚以卑自卫,兀坐去沉滓。
迨兹理已极,窃位申知己。群议负宿心,获戾光华始。
黄金忽销铄,素业坐沦毁。浩叹诬平生,何独恋枌梓。
浦树浮郁郁,皋兰覆靡靡。百越去魂断,九疑望心死。
未尽匡阜游,远欣罗浮美。周旋本师训,佩服无生理。
异国多灵仙,幽探忘年纪。敝庐嵩山下,空谷茂兰芷。
悠悠南溟远,采掇长已矣。
孤舟汴河水,去国情无已。晚泊投楚乡,明月清淮里。
汴河东泻路穷兹,洛阳西顾日增悲。夜闻楚歌思欲断,
况值淮南木落时。
升堂曾得话从容,骨相清癯七十翁。
唧唧爱人皆语妙,迟迟留客屡杯空。
眼分青白斯文外,手作推敲雅咏中。
我忝金兰三世契,颇堪溪浒忆清风。
务简凭危槛,凝然感物华。
孤村经野烧,极浦见渔家。
滩急舟难渡,山高日易斜。
明时如道在,焉复痛怀沙。
中堂高迢迢,下有三青槐。于时夏气清,新柔亦何佳。
流阴回绮疏,分绿凝缇帷。好鸟相和鸣,凉飙倏而来。
步庭玩芳景,始觉心怀开。古人迈种德,谅足希鼎台。
兹植有荣悴,令德无少衰。
春来三十日,无日不东风。入水波添绿,穿林花放红。
气周亭毒表,人在泰和中。借问伊谁力,冥冥有太空。
春风吹桃李,欻然满中园。群动不遑息,蝴蝶纷飞翻。
我亦感兹时,步屧绕林间。容华岂不好,持久良独难。
置酒休其下,聊复罄馀欢。君看桃与李,成蹊亦无言。