忆我昔日游吴东,陈迹曾访孤山翁。梅花千树湖水曲,茅堂半亩梅花中。
别来岁月几流易,一见梅花兴无极。东山东畔西湖西,千载清风只如一。
不须此地感今昨,且向南枝观复剥。野桥石出水未生,江路云凝雪初阁。
主人自是神仙者,藜杖葛巾花树下。寒英疏映霜菊明,老干斜依风竹亚。
天生嘉植真瑰奇,古来幽士多爱之。今人已追古人躅,后人行复今人追。
梅花于人元耐久,百年对花当对酒。愿倾北斗为君觞,更指东山祝君寿。
闻道边头数万兵,倒戈归我我遗民。
处降失策国非国,清野无粮人食人。
关外数州城不猎,山阳孤戍草无春。
书生忧愤空头白,自有经纶社稷臣。
王业致艰难,功成退自安。
闲中犹有俸,品外更无官。
洛水垂帘听,嵩峰凭几看。
唯应问安诏,时复到门阑。
采药看云忘归却,洞房篁竹锁烟霏。传钞粹语如真诰,偶辨星文识少微。
暗水但闻笙罄远,清斋留供茯苓肥。先生未肯逢人道,颇笑东坡怕忍饥。
一别乡关十五年,寸心日夜望归田。孤舟暮雨沧江上,茅屋秋风夕照边。
归梦常时随越鸟,倦游何意复幽燕。小楼昨夜东风起,又见天边斗柄旋。
长虹贯白日,当世竞猜疑。人情良难测,天道不可知。
浮生能几时。扰扰欲何为。高名盖四海,百毁终随之。
万缘须尽扫,长笑海天涯。
忆昔南方木叶下,祝融逗留不退舍。闾阎未简卒岁材,明月满门自宜夜。
而今身在天中央,日月寒暑遵故常。西风今日我为政,冥冥尘沙何可当。
浮云倚势不解事,浓阴数日酿秋思。卧病但作仲卿泣,载酒谁问子云字。
故人千里知我寒,书来遗我帛数端。拣丝织作经纬称,长细广幅尺度宽。
染人暴练勿设色,衣被皎皎识君德。
恨极同填海,情长抵导江。丁香从小结,莲子彻枝双。
整髻花当槛,吹灯月在窗。秦台非久计,早晚降霓幢。
一家烟岛隈,竹里夜窗开。数派分潮去,千樯聚月来。
石楼云断续,涧渚雁徘徊。了得平生志,还归筑钓台。
燕子低飞入坏檐,柳条轻拂绿毵毵。
故园更在北山北,佳节可怜三月三。
万古愁多凭浊酒,九原事往落清谈。
都门别恨终难写,满眼风光思不堪。