昔我初为入秦客,残雪埋关闭长陌。
黄河二月冻初销,万里凌澌流剑戟。
西风细卷浪花催,日射寒光明瑟瑟。
归时细雨正溟蒙,冷落关河已秋色。
惊沙惨惨塞云黄,远树昏昏秋水白。
济川壮志愈衰迟,日送烟波问河伯。
中土多形胜,山川独厚深。太行横地脊,河水贯天心。
春雨田畴坟,晴云野路阴。客怀增浩荡,缓辔当幽寻。
降敌知无日,和戎事已休。
百年艰国步,九世忆家雠。
获蔡驰新捷,收京有定谋。
可无蜂虿虑,马健更防秋。
大钧播万物,无言自功成。
郦生掉寸舌,不智遭鼎烹。
非熊为王师,饭牛惭客卿。
辕门鼓角动,整驾河汉横。
大旗萧萧寒,长槊列万夫。令下簸逻鸣,铁骑分四驱。
尘黄日黑惨,相视人色无。锋交血溅野,首将方援枹。
少年快恩仇,辞家建边勋。手中弄铣鋧,目空万马群。
转壁入不毛,水咽山留云。槥还亲抚哭,悔识李将军。
白月流银河,三五星芒寒。牛马卧草上,帐幕罗云端。
镦鼓舂容鸣,众飨独鲜欢。群虏在吾目,九地攒吾肝。
彼虏或有人,我师岂无名。上计贵伐谋,掩袭非示征。
草塞狼反顾,一水西流声。寇恂斩皇甫,余子乌足程。
郤縠敦诗书,祭遵事雅歌。非才衒空名,覆败诚不多。
小范真吾师,匹马双导戈。笑拥兵十万,夜下白鹿坡。
河伯应窥豹管斑,放船秋水不生澜。洋洋得济非无命,题满新诗赵魏间。