腊尽初看秉钺行,春明已奏凯歌声。共言荒徼时将泰,喜见长缨事竟成。
蛮峒总知瞻北极,圣朝无复议南征。夜来风雨溪头急,疑是天河洗甲兵。
美人出南国,名字号西施。鸾舞隔烟雾,鱼惊沉网丝。
轻盈羞燕尾,窈窕妒蛾眉。一入吴宫去,姑苏麋鹿时。
小海歌阑渺平楚,中流日暮犹鸣橹。怪疑铁笛和龙吟,清应冰弦出鱼舞。
响入芦花暗长潮,寒吞树影晴飞雨。溯源欲听巫峡秋,梦绕蛾眉月三五。
星屏已喜一樽俱,嗣启芳筵合郡符。
袅袅细香生玉醴,颸颸凉吹度冰壶。
锦纹眩旋明回雪,云影依微觅贯珠。
乘醉言分当卜夜,火城璧月共通衢。
昨夜东风急,疏窗荐雨入。
溪南梅正花,狼藉随尘沙。
皓皓多易汗,不得同春葩。
春葩能有几,纷纷入桃李。
时哉小兴衰,人生犹物理。
明发檐沈声,鸟雀喧新晴。
老农脱襏襫,一犁原上耕。
感君风谊我何堪,问遗时时过草庵。今岁未知霜蟹美,一餐还似到江南。
明月不解饮,何事解照琉璃钟。金波荡漾使我惜不彻,一酌万事逃心胸。
良时忍自弃,圣代真难逢。生平不知耕与战,唯知猛饮大笑吟清风。
竹林七子岂足数,渊明五柳方途穷。一身不为万乘屈,傲矣严陵垂钓翁。
明朝官满,归去来兮,但愿月轮不缺,樽酒不空。吾君万岁坐法宫,四海长静无兵戎。
贫女低眉十六七,茅屋西风怨斜日。祇将翠袖度荒寒,未许铅华污天质。
向来众女总怜渠,性格矜高为识书。易得河清难一笑,盛年不偶欲何如?
逝者谁能留,月色独不改。堂前一遇之,何异亲斯在。
此情恐亦亡,风木不相待。知君经天泪,夜夜沈碧海。
河朔风尘万里看,空亭天外一凭栏。夕阳忽送孤城色,高雪遥临白马寒。
何处浮云吞大泽,于时紫气满长安。我来欲著浮邱赋,此地因君老鹖冠。