春山布谷劝耕事,秋园络纬催机杼。
大家未织吏索租,小家欲织无丝缕。
无丝可织寒无衣,输租后期罪当笞。
悲鸣终夜不能已,嗟尔候虫何自苦。
瑶琴入夏奏南熏,知是揆初楚曲分。赏誉久归高士传,著书今守太玄文。
沉冥肯匣干将剑,婉娈常依谷水云。顾我怀仙成汗漫,素交祗狎海鸥群。
促织促织,微吟闺夕。纬妇惊秋,停机太息。织缣苦短,织纩苦密;
万缕千丝,织不成疋。
流云溶溶水悠悠,故乡千里空回头。
三更犹凭阑干月,泪满关山孤驿楼。
周郎赢得东风便,苏子闲携夜月游。笑我南来踪迹冷,长吟赤壁过黄州。
山翁爱蜂如爱花,山蜂营密如营家。
蜂营密成蜂自食,翁亦藉密裨生涯。
每当山蜂采花出,翁为守关司徼遮。
朝朝暮暮与蜂狎,颇识蜂群分等差。
一蜂最大正中处,千百以次分来衙。
丛屯杂聚本无算,势若有制不敢哗。
东园春晴草木媚,漫天蔽野飞横斜。
须臾骈翼致隽永,戢戢不翅输牛车。
似闻蜜成有所献,俦类不得先摩牙。
重防覆卫自严密,虽有毒螫何由。
一朝大蜂出不戒,舂容靓饰修且姱。
蜻蜓忽来伺共怠,搏击少坠遭虾蟆。
群蜂仓皇迷所适,谒走欲死声呀呀。
求之不得久乃定,复结一聚犹如麻。
我来访翁亲自睹,捕髀不觉长咨嗟。
翁言蜂种幸蕃盛,众以义聚犹堪嘉。
乌衣槐安傅自古,蛮触分据两角蜗。
虽云彷佛存国族,徒以纪异其辞夸。
博劳舅妇恨翼短,鳖灵异姓争荒遐。
岂如兹蜂互推举,一体同气无疵瑕。
我邻翁言私诮责,扶伤早愧隋侯蛇。
况伊二毒俱下类,琐细不足劳鞭挝。
前尤往悔俱勿论,事会倚仗来尚赊。
新房才成蜂未壮,旧房委弃坠泥沙。
晓起问赤壁,挂帆江气凉。春条隔堤蔼,危堞竟山长。
雨里过樊口,云中别武昌。无由访陈迹,烟水但茫茫。
天子欲宽南顾忧,绣衣曾是旧人求。
山川不改元负采,父老能言昔政猷。
襦裤疲民应枕奠,纪纲新度觉钱流。
年灵一种同天地,雨露何偏十四州。
陌上青楼春酒香,与君不惜醉千场。江湖万里逢知己,忘却今朝在异乡。
念尔无机自有情,迎寒辛苦弄梭声。
椒房金屋何曾识,偏向贫家壁下鸣。