三楚多寒地,凭山复大川。龙鳞横雪隰,羊角起风天。
酒价高平日,花期晚去年。白门无限柳,疏瘦未成眠。
白玉楼成去作文,只从西棘挂朝冠。
生来病苦相如渴,没后人知范叔寒。
野店春闲沽酒榼,溪堂月冷钓鱼竿。
梅花麓上谁弹泪,岁岁东风吹不乾。
山雨潇潇鸡乱鸣,竹林风起薄寒生。斜沾笔架应千点,暗滴苔阶正五更。
树尾残花从摆落,陇头嘉谷自生成。只怜未罢东吴战,遍野尸骸不可耕。
多病早休官,自是台无馈。
东门享鶢鶋,宁若龟曳尾。
有酒可斟酌,有力给薪水。
朗咏渊明诗,如斲郢人鼻。
所期免朝饥,敢幸赏异味。
大{载车肉}来邻邑,细缕出纎指。
一见喜折屐,三思食失匕。
珍非我可常,灶非吾敢媚。
胡可狥口腹,有若囊无底。
诸君有用学,土苴足经世。
龙肝与风髓,何求不适意。
此岂费万钱,正自不难致。
贵贱理则殊,气味固相似。
危槛高凭万里风,湖天飞雨映冥濛。二仪漭荡长波外,七泽回游元气中。
绮宴疑张龙女宅,瑶弦似听帝妃宫。酒阑忽见君山出,髣髴仙鬟亸太空。
一鹤仙亭久著名,双凫汉殿报长征。沙村车马得无竞,石洞烟霞空复情。
背壁丹芝含晚媚,入山瑶草发冬荣。洪涛锦席飞千里,转眺诸峰邈紫清。
水容侵古岸,峰影度青蘋.庙竹唯闻鸟,江帆不见人。
雀声花外暝,客思柳边春。别恨转难尽,行行汀草新。
故人为使富天才,相与抽毫赋早梅。
气豓未劳横玉笛,风光先合倒金垒。
陇头欲寄交情远,林下初逢病眼开。
必若和羹有遗味,花王应亦命公台。
落落崆峒一大儒,四方心逸忆江湖。
东南赖有林君复,万里清风去不孤。
荒洲小筑笑焚余,结构新茆再卜居。性僻故贪鸥鹭侣,地偏犹偪虎狼墟。
寒芦瑟瑟秋张乐,宿火荧荧夜读书。正忆普天方左衽,此身那得混樵渔!